Όπως είπα και σε προγούμενο ποστ πήγα σινεμά με την ανεψούδα (όσο για τον ανόητο Κώστα ΛΑ -χοχοχο- είναι όντως ανηψιά μου φίλε και πολύ μωρό (κυριολεκτικά και μεταφορικά)).
Η σύνθεση ήταν πολύ απλή: εγώ, η ανεψούδα και 8,5 εκατομμύρια ζακετάκια/μπλουζάκια/φορμάκια για τη μικρή αφού το σινεμά ήταν θερινό. Τη γκαρνταρόμπα έφερε η ξαδέρφη μου με κομμένη μέση προς το αυτοκίνητο ενώ η ανεψούδα με ιδιαίτερη χάρη έτρεχε ξωπίσω της με ένα μόνο μπλουζάκι!
jd: τι έγινε ρε, χώρισες;;
ξαδέρφη jd: α να χαθείς ρε!θα κάνει κρύο για το παιδί είναι!
jd: δυο (2) μιση ώρες είναι η ταινία οεο...
ξαδέρφη jd: και αν αρχίσει να φωνάζει να τη μαλώσεις, μη φοβάσαι...
ξάδερφος jd: Απ!έλα ρε να βάλουμε το καθισματάκι στο αμάξι σου!
jd:ok!
(25 λεπτά μετά και έπειτα από ατάκες όπως : "μα τι μαλακία είναι αυτή;" - "γαμώ τα σινεμά μου γαμώ" κλπ)
ξάδερφος jd: πάρε το δικό μου και φύγε, έτσι και αλλιώς μέσα θα κάτσουμε!
jd: ωπ!τι λέει; το παιδί στο μπάρμπα για καλύτερο sex??? (ξέρω είμαι άθλιος μη το πείτε)
ξάδερφος jd: σε παρακαλώ!δε σου έχω δώσει τέτοιο δικαίωμα!!!
jd: ναι αλλά εγώ σου έχω δώσει την ξαδέρφη μου οπότε βούλωνε!
Το ταξίδι είχε διάρκεια όσο να ακούσεις 8-10 φορές την
καμήλα από mazoo and the zoo! Όπου και κάθε φορά στο τέλος του τραγουδιού η μικρή φώναζε: "οΟοΟΟοοοΟοΟΟοοο!πάααααλι!"
Παρκάρω, αγκαλιά το μωρό και μερικά μπλουζάκια! Γρήγορα διαπιστώνω ότι περπατάω με ένα ανάλαφρο πηδηματάκι στο ρυθμό της καμήλας (είναι μια καΜΗλα, είναι μια καΜΗλα,είναι μια καΜΗλα, μια καΜΗλα όμορφη που μασάει φύλλα!) και συμαζεύομαι πριν γίνω ρόμπα.
Γύρω γύρω συμπαθητικά βλέμματα για τον ιδιαίτερα νέο φάδερ με το όμορφο μωρό (δε μπορώ να πω το χάρηκα!). Περπατώ θριαμβευτικά με το μωρό ανά χείρας και πάω να βγάλω τα tickets...
jd: Γειά σας! Δύο(2) εισητήρια για το Χάρρυ Πότερ
ταμείας: Μαζί με το μωρό;
jd: Ναι εμείς οι δύο(2)
ηλίθιος ταμείας: Δύο (2) ενήλικες και το μωρό ή εσείς και το μωρό;
jd (πιο κοντά στο τζάμι): ναι μόνο εμείς αλλά μη το συνεχίσεις γιατί δε θέλω να κάνω φασαρία μπροστά στο παιδί!
Παράλληλα η ανεψούδα θεώρησε καλό όσο εγώ έκανα ξήγα στον ταμεία να μου τραβάει το δεξί αυτί έτσι για να δείχνω πιο κακός!
Βλέπουμε την ταινία και ενώ το μωρό έχει φάει το καταπέτασμα (κυριολεκτικά τα έκανε "να" (στη μούρη σου αγενέστατε!) τα ποπ-κορν) αρχίζει να ρωτάει πράγματα φαινομενικά άσχετα!
-Που είναι η μαμά;
-Σπίτι γλυκιά μου, δεν είπαμε θα βγούμε οι δυό (2) μας;
-Μήπως θέλει παρέα;
-Έχει τον μπαμπά!
-Μπαααα!
Με γείωσε κανονικά! Και έτσι για να μην έχω παράπονο με γείωσε και όταν την παρακάλεσα να φορέσει ένα από τα 1.000.000 μπλουζάκια που είχαμε πάρει μαζί και φυσικά φόρεσε ΜΟΝΟ αυτό που κρατούσε από την αρχή όταν βγήκε έξω!
Δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβε τι ήταν όλα αυτά που έβλεπε αλλά σίγουρα γούσταρε απίστευτα το χώρο! Στην επιστροφή και αφού κάναμε φιλοσοφικές συζητήσεις όπως:
- Είναι μια καμήλα.....
- Τι κρατάει ο Χάρρυ Πότερ;; Βαρδάκι (δε λέει ραβδάκι ό,τι και να κάνεις)
- Το αμάξι του μπαμπά είναι...; Μπουρούχα! (το μαθαίνω το παιδί!)
Ήρθαν και οι ερωτήσεις/δηλώσεις που πραγματικά μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις πολύ παράξενα! Κρατώ μόνο δύο (2):
-Αν θα πάω να κοιμηθούμε μαζί;;;
-Τι θέλουν και σου μιλάνε οι άγνωστες κυρίες;
Πόσο πιο εύκολα γίνονται όλα μετά τα 20....;;; Άπειρες απαντήσεις αναλόγως της διάθεσης και της γυναίκας που ρωτάει φυσικά!
Είναι μια καμήλα, είναι μια καμήλα...
Μια καμήλα όμορφη, που μασάει...
Είναι μια καμήλα, είναι μια καμήλα...
Μια καμήλα όμορφη, που μασάει...Είμαι μια καμήλα, είμαι μια καμήλα...
Μια καμήλα όμορφη,έλεος γαμώ-το...
Είμαι μια καμήλα, είμαι μια καμήλα...
*Είμαι καλός θείος: Δεν ήπια ούτε μια σταγόνα μπύρας γιατί είχα το παιδί μαζί μου και δεν κάπνισα, ούτε καν είχα μαζί μου!(ok το έχω άγχος μάλλον...)