Almost there...

Με χαρά και συγκίνηση σας δηλώνω ότι έχω κλείσει σχεδόν 3 rdv....(δηλαδή δύο (2) και ένα)!! Ναι,ναι σχεδόν! Κανένα δεν έγινε μέχρι στιγμής και ήμουν τόσο έτοιμος (πάτα εδώ για ετοιμότητα και φθηνό σαλάμι), τόσο σίγουρος και τόσο γαμώ τα παιδιά (σας το έχω πει αυτό;;; ).

Για να μην πάει χαμένο όμως το απόγευμα και η καλή διάθεση καθώς και η τρομερή ενέργεια (ω ναι εχθές κοιμήθηκα 7 ολόκληρες ώρες) δέχθηκα να πιω καφέ με μια καθόλα χαρωπή και σχετικά νεόφερτη συνάδελφο! Υπήρξα ξεκάθαρος:
me: "αν θες πάμε καπάκια κάπου κοντά γιατί στις 21:00 έχει ματς..."
her: "α;"

**κάπου εδώ ξέχασα να σας πω ότι,ναι μεν είναι χαρωπή και καλοβαλμένη αλλά δε φυσάει καθόλου...ή έστω ελάχιστα, πες δύο (2) μποφόρ**

Μπορώ να πω ότι για τα δεδομένα της εντυπωσιάστηκα από την άνεση που είχε σε ορισμένες συζητήσεις/αναφορές που υποδήλωναν ύπουλο σκοπό.... Αναλυτικότερα (ή και αναλυτι-γιοτ):

1. αφού είναι να πάμε κοντά να πάμε με ένα αυτοκίνητο γιατί μετά φεύγει από Εθνική μπλαμπλαμπλαμπλα... (εκεί έφαγε γείωση)
2.(δύο) πήγε να κάτσει δίπλα και όχι απέναντι...
3. μέσα σε 4 λεπτά ρώτησε ποια είναι η τυχερή;;; (της είπα η Αθηνά Ωνάση αλλά δεν πήρε πρέφα...)

Και εδώ αρχίζει το καλό..... Σκέφτηκα να τα κάνω όλα πουτάνα!!! Μπέρδεψα γνωστές - φίλες - φλερτ και έφτιαξα την φανταστική γκόμενά μου! Της είπα ότι τη λένε Μαρουλία (και όχι μαρούλια που εγώ νόμιζα αρχικά) , έκανα περιγραφές που ευχόμουν να μη ξεχάσω σύντομα. Τη γνώρισα ενώ έκανε promotion στις μπαταρίες Varta και ήταν ντυμένη μπαταρία έξω από το Super Market που πηγαίνω (μόνο αν ακούσω ότι θα γίνει πόλεμος/σεισμός/πάρουμε πρωτάθλημα) αλλά αμέσως κατάλαβα ότι έχει ωραίο σώμα κλπ κλπ κλπ. Επί δύο (2) δεκάλεπτα έλεγα ότι να'ναι...
Στην απογοήτευσή της επάνω άρχισε να μου λέει και αυτή για τον πρώην της και πως παραλίγο να παντρευτούν (ρε παιδιά πως γίνεται αυτό;;; παραλίγο.... είναι κάτι σαν το offside;;; ).... Σε κάποια στιγμή έριξε και το Sweet Child o' Mine από Guns N' Roses (που αν και δεν είναι στις πρώτες προτιμήσεις μου η μπάντα - την εκτέλεση αυτή τη γουστάρω απεριόριστα) και εκεί σταμάτησα να την ακούω στα σίγουρα...
Πάνω στο solo (δλδ πάνω στο καλύτερο η ζωάρα) έριξε και την άκυρη ερώτηση:

Ζωάρα: - Η Μαρουλία πως και δε σε έχει πάρει τηλέφωνο;;;
me: (και ενώ προσπαθώ να μη γελάω με το Μαρουλία) - Έχει πάει, όπως σχεδόν κάθε απόγευμα στον Κένταυρο και ταΐζει τις πάπιες...
Ζωάρα: - Σοβαρά;;;;
me: - Όχι βρε είναι σε μια δουλειά και αυτή... (πωπω καλοβαλμένη και καλοβλαμμένη)

Μου είπε ότι δε φαίνομαι καθόλου έτσι και γενικότερα μπορώ να παρεξηγηθώ εύκολα ότι είμαι του ποδόγυρου (θα σε μαλώσω - θα σε μαλώσω)...
Κάπου εκεί πήρε απόφαση ότι θα είμαστε μόνο φίλοι με ένα συγκαταβατικό ύφος. Της έπιασα απαλά το χέρι και της είπα να μην αναφέρει τίποτα στη δουλειά γιατί δεν είμαι άνθρωπος που θέλει πολλά πολλά στο χώρο εργασίας. Συμφώνησε με τα δύο (2) ηλίθια ματάκια της να κάνουν μια κίνηση προς τα κάτω...

Φύγαμε αφού τόσο ο αγώνας αλλά και η πείνα μου με τραβούσαν προς το σπίτι...

-------------------------------------------
Συμπερασματικά:

1. Ευχαριστώ θερμά τη βασική πηγή έμπνευσής μου, ξέρει αυτή...
2. (δύο) Στον Κένταυρο δεν έχει παπάκια πια!
3. Είμαι και φαίνομαι
4. Δραματικό να βλέπεις 2 (δύο) φορές Άρης-ΠΑΟΚ σε μια εβδομάδα και ακόμη να πέφτει ξύλο
-------------------------------------------

Άσχετα:

Το βλογ τούτο υποστηρίζει ανοιχτά πλέον τα τσιγάρα Winston όχι για συγκεκριμένο λόγο αλλά ας πούμε ότι είναι φθηνά και κοινώς παραδεκτά!
Μόλις σκότωσα τα 3/4 ενός πυρέξ με σουφλέ...πότε λες να χωνέψω;;;

*hint: στα comments μάλλον θα γελάσω πιο πολύ!