Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

Wake Up!

Meeting

Οβάλ τραπέζι (που'σαι ρε Μόνικα;;; )
Μεταμοντέρνα (δύσχρηστη "ΟΘεοςνασεφυλάειναμηνπνιγεις") κανάτα με πολλά πλαστικά ποτήρια διαφόρων σχεδίων και χρωμάτων (οικολογική συνείδηση λέμε - άλλοι λένε "καλά και από εκεί μίζα το Προμηθειών;;; 'Ελεος ρε, έλεος" )
Κουστούμια - Γραβάτες - Ενοχλητικά έντονα γυναικεία αρώματα
"Πιπ πιπ" από το χειριστήριο του κλιματισμού (γιατί πρέπει Όοοοοολοι να το πειράξουν μια φορά;;; )
Στόρια μισόκλειστα [ντεμέκ μυστήριο, κάτι σαν μάπα θρίλερ που όποιος από τους ηθοποιούς θα πεθάνει το γράφει στο κούτελο ή έχει μια μεγάλη ταμπέλα στο αυτί όπως τα βόδια (καμιά φοράει και σχοινάκι στο χέρι-ξέρεις εσύ ;) ) ]
Φωτισμός δυνατός!Τόσο δυνατός που το φως της μέρας υποχωρεί και σε αναγκάζει να είσαι στο κλίμα του "γραφείου"
Θέα: Εθνική Οδός

Πηγαδάκια διαφόρων θεμάτων! Ψώνια, ένα μοντέλο που είχε πάρει ένα τσουβάλι ναρκωτικά, Παναθηναϊκός χθες, Ολυμπιακός σήμερα, αποδράσεις από φυλακές....

Big Boss!
Όλοι κάθονται πιο καλά, σταματούν να μιλούν και περιμένουν!
Θέμα 1.... Θέμα 2 (δύο).... Θέμα 6.437 (νομίζω)....
Μα πέρασαν κιόλας δύο (2) ώρες....

Απέναντι μου ο Γιώργος τον κοιτάζω βιαστικά, θέλω να του πω μια βλακεία (καφρίλα) για να την παλέψουμε.... Το βλέμμα μου τον προσπερνά....3 κεφάλια μετά το μήνυμα έχει φθάσει στον εγκέφαλό μου (δε θέλω σχόλια!) και η έκπληξη σκάει μέσα στο κρανίο μου σαν σαμπάνια και τα μάτια μου γυρίζουν άμεσα στον Γιώργο....
.............................................................
.................................................
.....................................
........................
............
.....
..

Ο κόπανος κοιμάται!


Τα χέρια του ακουμπούν στα μπράτσα της καρέκλας, το κεφάλι του μπροστά σκυφτό και μια ελάχιστη κίνηση στις ίνες της ζακέτας του από την αναπνοή του! Θεέ μου! Μόλις έχει αρχίσει να "κυκλοφορεί" από χέρι σε χέρι ένα διάγραμμα ροής μιας διαδικασίας.... Κάπως πρέπει να ξυπνήσει!

Χτυπάω το στυλό μου στο τραπέζι δυνατά!! Τζίφος! Ξέρω ότι δεν μπορώ να τον φτάσω με τα πόδια μου (τουλάχιστον χωρίς να γίνω ρόμπα) αλλά για κάποιο λόγο το προσπαθώ. Προσπαθώ με ματιές να ενημερώσω τη διπλανή του(2πλανή).... Τζίφος ή νυστάζει και αυτή ή με κοιτά με λάγνο βλέμμα (ψόφα μωρή σαβούρα-ψόφα!).

Δεν τα καταφέρνω! Το χαρτί φθάνει στα χέρια του Γιώργου που ξυπνά απότομα αλλά ήρεμα (ευτυχώς!!!). Μαζί με το χαρτί φθάνει και το βλέμμα του Big Boss ,η καρδιά μου είναι στους 800 παλμούς και περιμένω....

Big Boss: - Γιώργο σου κάνει;;, τον ρωτά ενώ δεν είχε ρωτήσει κανέναν από τους άλλους μέχρι στιγμής!!!

Ωραία κοιμωμένη(Γιώργος): - Εγώ κάνω ότι διαβάζω... λέει με τρομακτική ψυχραιμία-αδιαφορία-πεςοτιθες ο Γιώργος!Όλοι παγωμένοι με ένα ερωτηματικό πάνω από το κεφάλι τους... εγώ προσπαθώ να μη γελάσω!
Και όμως το έσωσε...Και το διάγραμμα πήγε στον πιο δίπλα (2πλα) αφού κανείς δεν κατάλαβε τι έλεγε ο Γιώργος! Είχε πει την υπέρτατη ατάκα!Το είπε τόσο αδιάφορα που δεν κατάλαβα αν εννοούσε ότι:
1. Εγώ, κάνω ό,τι διαβάζω! Δηλαδή κάνω αυτό που βλέπω, το χρησιμοποιώ ως χάρτη!

ή

2.(δύο) Εγώ κάνω ότι διαβάζω... Δηλαδή "και καλά" διαβάζω....

Η συνάντηση τελείωσε, τελικά δεν ήμουν ο μόνος που τον πήρε χαμπάρι. Και άλλος ένας συνάδελφος αμέσως μετά έτρεξε στο μέρος του και σχεδόν με μια φωνή (αλλά άλλη σειρά) του είπαμε:

me: - Κοιμήθηκες ρε ζώο;
ο άλλος: - Ρε ζώο κοιμήθηκες;

Και που να έρθει και η άνοιξη....

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

Old Phonebook

Εχθές το απόγευμα έκανα ένα ξεκαθάρισμα (έψαχνα κάτι παλιές άθλιες φωτό) σε μια μικρή ντουλάπα πλαστική (ναι αυτή με τα 40€ από το LIDL που όταν την αγοράζεις διαπιστώνεις ότι είναι πιο μικρή από τη φωτογραφία, ότι οι πόρτες δεν κλείνουν ακριβώς και ότι αν αφήσεις το κινητό σου στην πάνω δεξιά γωνία για 4 ώρες το έπιπλο αρχίζει και γέρνει,χαλάει κλπ για άγνωστο λόγο.Γενικότερα πολύ vintage επιπλάκι και για αυτό το αγόρασα). Εκεί μέσα είχε άπειρα άχρηστα πράγματα που έχουμε την τάση να κρατάμε μέχρι το επόμενο ξεσαβούριασμα όπου και φεύγουν χωρίς δεύτερη (2τερη) σκέψη!

Ευρήματα:

- Lysopaine ληγμένες από το 1998! Δύο (2) παστίλιες
- Το "Οδηγώντας" του Άρη Σταθάκη!
- Ω,ναι βρήκα χαρτάκια panini (και φυσικά δοκίμασα αν μπορώ ακόμη να το κάνω να σταθεί όρθιο στο πρεβάζι - Mens Sports - το έκανα με την τρίτη κιόλας! Όποιος θέλει τον σκίζω κανά απογευματάκι αλλά να φέρει δικά του panini!) και πιο συγκεκριμένα ποιόν παίχτουρα βρήκα;;; Τον Ivan Zamorano (ένα δάκρυ κύλησε)...
-Και έναν τηλεφωνικό κατάλογο μπορντό!!!Με χρυσά γράμματα "phonebook" σε άθλια απομίμηση των νερών του μαρμάρου!

Τελικά πέταξα μόνο τις Lysopaine και συνέχισα να κλαίω πάνω από τα panini (λέμε τώρα...) .
Ποτέ δεν πετάω κάτι αν δεν είναι δικό μου.- Έτσι λοιπόν επισκέφθηκα τους γονείς μου αφού σίγουρα ο τηλεφωνικός κατάλογος δεν ήταν δικός μου!

Με χαρά και συγκίνηση αρχίσαμε να ψάχνουμε τον κατάλογο ενώ η μάνα μου αναπολούσε εποχές που έκανε τη χαρωπή γραμματέα του father! Οι εγγραφές ήταν απίστευτες! Τηλέφωνα χωρίς πρόθεμα! 9612...κάτι! Που είναι το 210....; Ποιό 210 , το 010 ! Ποιό το 01 και λοιπά! Που και που επαρχία! Έκανε μπαμ από τα περισσότερα ψηφία!!!

Φοβεροί διαχωρισμοί! Εποχές που δεν υπήρχαν καν τα ασύρματα τηλέφωνα άρα η καταχώρηση "Ελένη κάτω" και "Ελένη πάνω" είχε νόημα! (και η Ελένη προφανώς πολύ χρόνο να μιλάει στο τηλέφωνο).

Θείες! Και γαμώ λέμε....έχω, είχα (;) κανείς δε ξέρει (εκτός από τη μάνα που κρατάει το σκορ Σόι VS Πικροχάροντας) θειάδες με ονόματα όπως: Επιστήμη! Φώτο! και φυσικά..... Μαρικήτα, το οποίο έχω ακούσει μόνο στο σόι μας και αρχίζω να πιστεύω ότι είναι δική μας πατέντα!
English! Οk η μάνα μου πάντα ήξερε αγγλικά και ο father (και λόγω δυολειάς (2λειας) του)! Τελικά η μάνα μου δεν ήξερε να γράφει και πολύ καλά αγγλικά! Μας έφυγε το μάτι...ρίξαμε πολύ γέλιο! Και όταν φυσικά το παρακάναμε (πατέρας και γιος) τα ακούσαμε κιόλας...

-Ναι,δε σας άρεσε κιόλας....και γραφείο και δύο (2) παιδιά! Και τι παιδιά;;;; Ειδικά ΕΣΥΥΥΥΥΥ (με το δάχτυλο να με ακολουθεί)...
-Μμμμ, έχετε καλύτερες τώρα στα γραφεία σας, ε; Για ρώτα τες να δεις αν μαγειρεύουν;;;ΤΙΙΙΙ μαγειρεύουν;

Ok,το παραδέχομαι! Κοτέψαμε και πήραμε διακριτικά τον μπούλο προς διαφορετικές κατευθύνσεις (κλασσική μέθοδος αντιπερισπασμού, εγώ έφυγα προς το ψυγείο αφού με όλα αυτά ένιωθα μια πείνα!)

Πριν γίνουν όλα αυτά είχαμε άλλες δύο (2) κορυφαίες στιγμές:
1. βρήκα τόσους πολλούς συμμαθητές μου και συμμαθήτριές μου στον κατάλογο! όλοι οι συμμαθητές μου με γράμματα της μητέρας μου και όλες οι άλλες με δικά μου(τι λέει αυτό doc; )

2.(δύο) Η μάνα μου διαβάζει διάφορα επίθετα αγνώστων και μετά Στράτος! Ο πατέρας μου όλο λέει : - Α!ναι.... ή - Έλα ρε.... ! Στην δέκατη επανάληψη η μάνα ρώτα:
-Μα καλά πόσους Στράτους γνωρίζεις;;;;
(1940-ήχος από Στούκας σε βύθιση!)
-Έλεος! στρατός!!φίλοι από το στρατό είναι!

Άξιζε τον κόπο! Εκτός αυτών στο ψυγείο βρήκα ψαρόσουπα και μετά μου σέρβιραν Ανανά!Πόσα χρόνια είχα να φάω ανανά;;

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Το κλουβί με τις τρελές...

Έχω λίγες φίλες! Τρεις. Η συχνότητα με την οποία βγαίνουμε έξω ή γενικά βρισκόμαστε είναι ένας μαθηματικός γρίφος που δε μπορεί να λύσει κανείς (υπερβολικός; )!

Το Σάββατο το βράδυ λοιπόν έκανα κάτι πολύ τολμηρό. Βγήκα με τη μια από αυτές (από εδώ και στο εξής Α) και έφερε μαζί της και τις δύο (2) κολλητές της! Η μια μόλις παντρεύτηκε (Π από εδώ και πέρα) και η άλλη μόλις χώρισε (Χ από εδώ και πέρα)!

Η Συνάντηση

Όπως σε όλες τις ταινίες τρόμου πρέπει κάτι να μην πηγαίνει καλά από την αρχή! Το rdv δώθηκε στο σπίτι της Α όπου και θα κατέφθανα στις 22:30. Αν και Άγγλος στα rdv μου τελικά άργησα 30 ολόκληρα λεπτά (είχα ενημερώσει) διότι υπήρχε ένα ατύχημα στην Εθνική! Όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει εγώ νευριάζω γιατί είμαι πολύ τυπικός. Όταν έφθασα περίμενα αντιδράσεις αλλά όλες ήταν χαρούμενες.

Η Διαδρομή (εναλλακτικά "Δεν υπάρχω")

Εγώ: - Βρε καλώς τες! Συγνώμη που άργησα ρε παιδιά..
Όλες: - Γειά!Καλά;Ε;Πως είσαι;Δεν πειράζει!(φιλί),σιγά βρε! (από τρεις φωνές,χωρίς σειρά)
Εγώ: - Που πάμε;
Όλες: - Στο καφέ μας! εκεί που σε είχα ξαναδεί! εκεί πάμε; ε,χμμμ! εδώ πιο κάτω ξέρεις
Εγώ: - Ε, δεν κατάλαβα....
Όλες (αλλά όχι προς εμένα): - Καλά μιλάς σοβαρά; Α τη σκύλα! Μη σε νοιάζει εσύ δείξε χαρακτήρα... Καλά να σου πω ο Δημήτρης πως το πήρε; Άσε...Ά-σε!
Εγώ: - Ωραία!
Ξαφνικά νιώθω μια απεριόριστη μοναξιά, οδηγώ με 30 χλμ/ώρα και καταφέρνω να θυμηθώ που πάμε για καφέ σε τέτοιες περιπτώσεις.... Νομίζω ότι το βρήκα! Πίσω μου και δεξιά μου οι συζητήσεις μοιάζουν ασύνδετες! "Πιάνω" μόνο λέξεις ή ονόματα! Γελάνε.... Εγώ κάνω παρέα στο χιλιομετρητή και αυτός σε εμένα! Άλλα 100 μέτρα..... αυτά έμεναν.
Εγώ: - Κορίτσια θέλετε να σας αφήσω εδώ να βρω να παρκάρω και έρχομαι...;;;
Όλες: - Ναι!ok! (κάτι) ντουπ-ντουπ-ΝΤΑΝΓΚ(σιγά ρε!αμάξι είναι)

Ξαφνική ησυχία! Ακούω μόνο διαφημίσεις....είχα ανοιχτό ραδιόφωνο και δε το ήξερα;Μπράβο!

Το Ποτό

Μπαίνω μέσα και χαίρομαι διότι έχουν πιάσει ένα πολύ καλό τραπέζι! Σωστές!! Μας πως το βρήκαν τέτοια ώρα.... Περπατώ και περνάω την πινακίδα "μη καπνίζοντες"....κάνω ένα βήμα πίσω και ξαναδιαβάζω λες και έχω πρεσβυωπία..."Μη κα-πνί-ζο-ντες".....Θα πεθάνουν,μονολογώ!
Φθάνω από πάνω τους (δίλλημα (2λλημα) να τις πάρω απ'τα μούτρα ή πρώτα τα καλά;τα καλά!)

JD: - Βρε Π, τι γαϊδούρι είμαι! να ζήσετε - ό,τι επιθυμείτε κλπ...
Π: - Αχ, σε ευχαριστώ!.....γυρνάει: και που λες του το είπε τελικά η δικιά του..
Α: - Ηηηηηη! και τι έγινε, μη μου πεις ότι...

Όχι απλώς με έιχαν χεσμένο, δεν υπήρχα! Η Π μου απάντησε περίπου σαν να τις είχα πει "ε,ξέρεις σου έχει πέσει η ζακέτα","α,ευχαριστώ"....
Δεύτερη (2τερη) κρούση, ενώ όλες είναι σε έναν επικοινωνιακό παροξυσμό:

JD: - Καλά ρε σε μη καπνίζοντες με φέρατε;;; Ρε Α εσύ τουλάχιστον δεν το ξέρεις;;;
--------(κενό)-----------(το μάτι μου γυαλίζει)------(γυρίζω ολόκληρος σαν λύκος,ο αυχένας δεν παίζει καθόλου)--------(κάτι πιάνουν)-----
με λίγα δευτερόλεπτα διαφορά....
Α: - (νάζι) Έεεελα καλό θα σου κάνει (ενώ με χαϊδεύει με το τρόπο που σιχαίνομαι-σαν εγγονάκι δλδ)

Communication

Μιλάνε ασταμάτητα και μεταξύ τους, μόνο! Κάνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο! Όταν η μια ρωτάει, η άλλη απαντάει στην προηγούμενη ερώτηση και η άλλη βάζει μια καινούργια! Την νέα ερώτηση απαντάει αυτή που έκανε την πρώτη ερώτηση και αυτή που απαντούσε την πρώτη ερώτηση βάζει μια νέα ερώτηση-θέμα. Έχετε δει πινγκ-πονγκ με δύο (2) άτομα ανά ομάδα;;; Ε αυτό ακριβώς μόνο που εδώ είχαμε 6 μπαλάκια! Κοινό στοιχείο: εγώ! Όσο πινγκ-πονγκ ξέρω άλλο τόσο ήξερα τι έλεγαν....

Communication Breakdown (απάτη-ληστεία και άλλα κατά των Led Zeppelin)

Που και που, κάτι έπιανα και έλεγα καμιά μαλακία να γελάσουν! Είχε αρχίσει να έχει λίγο πλάκα! Είχα πάρει απόφαση ότι το βράδυ θα είναι λίγο χάλι αλλά τι να κάνεις....; Συνέχισα να παρακολουθώ! Οι αντιδράσεις των γυναικών είναι απίστευτες: γουρλώνουν μάτια-σηκώνουν μόνο το ένα φρύδι-σηκώνουν και το πιο μικρό ποτήρι με τα δύο (2) χέρια αν κάτι τους αρέσει/κολακεύει (ας είναι και σφηνάκι).
Ένας πολύ γρήγορος γύρος έχει αρχίσει, μάλλον χωρίς θέμα ή έστω εγώ δεν έχω πάρει πρέφα!

Α: - Άμα σου λέω εγώ...
Χ: - ΔΕΝ το πιστεύω!ΔΕΝ το πιστεύω, δε λέω ότι δε σε πιστεύω αλλά ΔΕΝ...
Π: -(ενώ έχει γυρίσει σε εμένα) Ώστε έτσι πουλάκι μου;;;;;;;
JD: - Εχμμμμ (ενώ αρχίζω να τρομάζω γιατί όλες με καρφώνουν..... έχουν μια απορία στο μάτι τους αλλά ΔΕΝΕΧΩΤΙΠΟΤΑΝΑΟΜΟΛΟΓΗΣΩΡΕΕΙΜΑΙΑΘΩΟΣ! και ένα κρυφό χαμόγελο).

Το θέμα περάσε...με τσίμπηματάκια, λίγο πείραγμα και ένα τεράστιο ερωτηματικό πάνω από την κεφάλα μου!

Φύγαμε και αποφάσισαν να πάμε κάπου να χορέψουν! Περάσαν καλά και έγιναν ελαφρώς γκολ! Ευτυχώς τις επέστρεψα όλες στο σπίτι της Α.... Και εγώ πέρασα καλά μην είμαι ψεύτης!

Όποιος με είδε και ξέρει τι λέγαμε θα πληρωθεί! Δεκελείας ,περίπου 00:00 ήταν!





μπλογκοπαίχνιδο: το άβαταρ μου

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!
Ο κούνελος μας κάλεσε σε αυτό το παιχνίδι και τώρα θα το μετανιώσει. Ναι λοιπόν το δικό μου avatar έχει την πιο ηλίθια-βαρετή ιστορία ever! Έχουμε και λέμε:

Επειδή είμαι πολυτάλαντο παιδί (ήθελα δλδ) τα τελευταία 7-8 χρόνια έχω ως χόμπυ και τη σκοποβολή (πριν το ξεκινήσεις θυμήσου: θα φας πολλλλλλλλλάαααααα λεφτά φίλε)! Το avatar μου είναι μια εξαιρετική επίδοση (για τα μέτρα ενός μη αθλητή - επαγγελματία) συγκέντρωσης (grouping) 5 βολών στα 68 μέτρα (ανοιχτό πεδίο) με διαμέτρημα 0.177 (4,5αρι in Greece) από το "λατρεμένο" Weihrauch HW100 και τη λατρεμένη Swarovski Habicht AV 6-18x50P!

Πριν κλείσω να κράξω και λίγο το κράτος που αφήνει τους σκοπευτές στο έλεος τους, χωρίς καμία υποδομή! Επίσης να κράξω κάτι έξυπνους (σε στύλ Λουκά "ουουουου sixsixsix") που αφορίζουν όποιον ασχολείται με όπλα και τον θεωρούν επίδοξο εγκληματία κλπ. Βλάκακα, υπάρχει οργάνωση ακόμη και αν έπρεπε να ρίξουμε λεφτά από την τσέπη μας και επειδή δε θέλω να κάνω διαφήμιση απλώς ψάξε στο google (ουπθ!έκανα διαφήμιση στο google) για Ελληνικούς συλλόγους και δες τις διακρίσεις σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο Επίπεδο! Αν δεν καταλάβεις Χριστό δεν πειράζει.....δεν βγήκαμε ποτέ πρώτοι σε κανένα αγώνισμα....αλλά κάθε χρόνο έχουμε την τιμητική μας για την ασφάλεια των μελών και 5 βραβεύσεις για τα σεμινάρια που και πάλι πληρώσαμε από την τσέπη μας περί ασφάλειας σκοπευτή - αγώνων και τεχνικών (οπλουργών). Παρασύρθηκα αλλά κάποτε θα τα έλεγα και από εδώ....

Κούνελε, ζήτα συγνώμη στα σχόλια από τον κόσμο!!!

Καλώ με τη σειρά μου την sista (να δω τι θα πεις ρε) , τον seirios και τη Σοφία!

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Τσίκνο-πέφτει....

Ημέρα χαράς, μάσας και τα λοιπά η χθεσινή! Rdv λοιπόν στις 20:30 μια μεγάλη παρέα. Οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ τους όμως ο πυρήνας: οι γνωστοί άγνωστοι, εμείς δηλαδή.

Ανεβασμένη διάθεση, ωραία μουσική και.....21:15 και δεν έχει έρθει κανείς! Σαν αποτυχημένο πάρτυ στο γυμνάσιο... Μια φαγούρα, ένας κνυσμός και πολλές συζητήσεις για το τι φταίει. Ξεκινάς από τα απλά: "Έλα μωρέ έχει κίνηση απόψε..." , "Θα ψάχνουν να παρκάρουν..." κλπ. Η ένταση ανεβαίνει και η συζήτηση κλείνει πολύ απλά:

Όλοι (οι άλλοι 3 δλδ) απευθυνόμενοι σε εμένα:
-Εσύ φταις που έμαθαν οι άνθρωποι ότι θα είσαι εδώ και άλλαξαν γνώμη...
Εγώ:
-Μα τους μισούς δεν τους γνωρίζω!
Όλοι:
-εχμμμ....ναι
-κοιτα...το...η..
Και "σπάνε" προς διάφορες κατευθύνσεις (κουζίνα-μπαλκόνι) πριν τους κράξω (τελικά τους έκραξα αλλά φώναζα για να ακούγομαι).

Κουδούνι (γκλινγκ-γκλονγκ - έτσι κάνουν τα κουδούνια!)
- Γιώωωωωωργο μου...... (μια γλυκήτατη φωνούλα και πολλές σκέψεις)
- Έεελα βρε στον 5ο!

Επιτέλους παρέα! Άμεσες συζητήσεις, ποιά είναι αυτή ,την ξέρουμε ,τι σκοπούς έχει; Καμία απάντηση φυσικά από το Γιώργο που θίχτηκε λέγοντας: "Άντε ρε βλάκες είναι πολύ φίλη μου και κάτω τα χέρια σας"...Εμείς γέλια αφού όλα αυτά τα λέει ο Γιώργος!

**Σημείωση ο Γιώργος είναι άτομο που δεν μπορεί να επιβληθεί και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να γίνει κακός. Χαρακτηριστικά του είναι τα εξής 3 :
1. τον έχουν τρακάρει με τον πιο ηλίθιο τρόπο και αντί να τσαντιστεί, ρωτούσε τον άλλο οδηγό αν είναι καλά (μιλάμε για τρακάρισμα με 40χμλ/ώρα όχι κάτι σπουδαίο)
2.(δύο) έχει κάνει το αμίμητο να χτυπήσει πόρτα για να βγεί από γραφείο στο διάδρομο!!!
3.είναι τελείως κουλός! Ο ορισμός του μανταλάκια, του Γκούφη!

Οι κυρίες γλυκήτατες και μάλλον....πολύ καλοντυμένες για την περίσταση, αλλά ok! Η φίλη συνοδεία μιας φίλης της που ήρθε στις 21:30 και αφού έδειξε τρομερά επιδέξεια στην αλλαγή σταυροπόδι, τελικά μίλησε στις 22:00!!! Ο τύπος μου!!!

Είχαν μαζευτεί τελικά όλοι και μάλλον παραπάνω από τους "όλοι"... Οι καρέκλες έδιναν και έπαιρναν όταν ο Γκούφη αποφάσισε ότι το πιο ταιριστό σημείο για μια από τις μεταλλικές καρέκλες ήταν το καλάμι μου! Άλλαξα 8 χρώματα όχι τόσο για τον πόνο όσο για το ότι μόλις είχα αρχίσει να αναλύω το σουρτινο-τέτοιο στη σταυροποδούσα φίλη της φίλης του φίλου μου του Γκούφη (ξαναδιαβασέ το και οραματίσου ένα κίτρινο μπαλάκι να κατεβαίνει σκαλιά! Όπου Γκούφη πλατύσκαλο!).

Οι μπύρες (ευγενική προσφορά δική μου) είχαν την τιμητική τους και τα κουτάκια σε όλο το σπίτι ήταν μια πολύ προχωρημένη διακοσμητική άποψη! Η οποία όμως χάλασε όταν μια κοπελίτσα (απροσδιόριστη και αδιάφορη) άρχισε να τις μαζεύει σε μια σακούλα! Ωραία είσαι η καλύτερη νοικοκυρά αλλά είναι άκυρο να το κάνεις αυτό με τόοοοση μανία, νομίζουμε ότι θες να φύγουμε (από το σπίτι του φίλου μας;;; μπερδεύτηκες καλή μου!).

Ώρα 22:45, το σουρτινο-τέτοιο αποδίδει περισσότερο από το αναμενόμενο και ξαφνικά διαπιστώνω ότι μιλάω σε 3 ανθρώπους ταυτόχρονα. Σταυροπόδι νούμερο 56 η δικιά σου και εγώ δε μπορώ να αντισταθώ άλλο, θέλω να ρωτήσω:

**Διαφημίσεις! Όταν θέλω να μάθω κάτι είμαι πολύ επίμονος! Ο χρόνος που μπαίνω στο δίλλημα (2λλημα) υπολογίζεται στα 1.26 δευτερόλεπτα και μετά ρωτάω! Πριν κοροϊδέψετε την αφεντιά μου να σας ενημερώσω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας αφού παλαιότερα ρωτούσα απευθείας.Πίσω στο πρόγραμμά μας**

Me: -Το διασκεδάζεις το σταυροπόδι ετσι;
Αυτή: -Αχ, συγνώμη, ξέρεις άμα καμιά φορά είμαι αμήχανη μου ξεφεύγει!Καλά και εσύ αυτό παρατήρησες;
-Me: (όχι με συνεπήραν αυτά που έλεγες και τώρα κρατάω το κάγκελο του Τιτανικού, άνοιξε τα χέρια σου) - Συγνώμη δεν ήθελα να φανώ αγενής.....νομίζω;!;!;!

Anyway, ώρα φαγητού το οποίο σοφά ο Γιώργος είχε παραγγείλει από νωρίς! Σουβλάκια-πίτες-λουκάνικα κλπ κλπ κλπ! Όλα σε μια μεγάλη σακούλα και στο φούρνο...
Ετοιμασίες από τον σπιτονοικοκύρη και τη σπαστική κοπέλα που είναι η καλύτερη νοικοκυρά της παρέας και μια μέρα θα παντρευτεί έναν εφοπλιστή και θα κάνουν 4 (δύο και δύο(2+2)) παιδιά!

Achtung!
Ο Γκούφη είναι και πολύ νοικοκυρεμένο παιδί (και ίσως ταιριάζει με τη σπαστική, το μόνο που του λείπει είναι να γίνει εφοπλιστής!τι πιο εύκολο; ) και πάντα αδειάζει τασάκια, βγάζει τα σκουπίδια έξω κλπ. Έτσι λοιπόν και εχθές πήρε τη σακούλα με τις άδειες μπύρες και την έβγαλε έξω! Ως Γκούφη όμως σκόνταψε στο καπάκι από το φρεάτιο έκανε μια θεαματική πτώση, αφού πρώτα μας έκοψε το αίμα με το "Ααααααααα!πέφτει!" και βγήκαμε όλοι για να δούμε τι έγινε!

Imagine: Γκούφη και μάρμαρο ένα και το αυτό! Σακούλα nowhere! Σακούλα-Αχαρνών επίσης ένα και το αυτό! Μετά όλοι μαζί κοιτάξαμε κάτω! Μια ωράια παρεά στο μπαλκόνι χαζεύει τα σουβλάκια-πίτες-λουκάνικα κλπ κλπ κλπ που ΘΑ έτρωγε να έχουν σκορπιστεί στο πεζοδρόμιο! Σοκ!!! Ήταν πιο δραματικό από όποια πτώση του Hollywood. Τα φαγητά μας ως άλλο πτώμα, θλιμμένα και ανήμπορα στο ημίφως, κάποιοι βούρκωσαν! Ο Γκούφη πολύ θα ήθελε να είχε πέσει μαζί τους! Και εγώ ήθελα να είχε πέσει μαζί τους.

Ακολούθησαν ερωτήσεις (πόσο μαλάκας είσαι; δε σου φάνηκε βαριά η σακούλα ζώον; τι θα κάνουμε με εσένα; τι θα κάνουμε τώρα; κλπ)!
Φυσικά και αφού ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑΜΕ στο τηλέφωνο 3 σουβλατζίδικα φάγαμε μετά από δύο (2) ώρες!!!

Το πάρτυ είχε πάρει άλλη μορφή, πιο επιθετική. Η μάχη δινόταν για την καλύτερη θέση δίπλα στους ξηρούς καρπούς! Οι insiders (εμείς οι 4 δλδ) κάναμε άνανδρες επιθέσεις στο ψωμί στην κουζίνα με ηλίθιες δικαιολογίες όπως: άφησα το κινητό μου μέσα, ξέχασα το ποτήρι μου,που έχω παρκάρει;, είχες ποτέ σκύλο; κλπ. Τα θολά μάτια του Παντελή (από την πείνα) τα έλεγαν όλα. Ήταν μια άλλη, δεύτερη (2τερη) Μόνα Λίζα που τα μάτια της/του κοίταζαν παντού και πουθενά και σε έβλεπαν όπου και αν ήσουν (ειδικά αν έτρωγες κάτι.Ακόμη και τα νύχια σου!)

Όταν ήρθε το φαγητό άνοιξε ΑΛΛΟΣ , το μετέφερε ΑΛΛΟΣ και σέρβιρε ΑΛΛΟΣ! Η τιμωρία του είχε προαποφασιστεί και ήταν ποινή 60 δευτερολέπτων. Σαν τα ράλλυ ένα πράγμα, όλοι αρχίσαμε να τρώμε και ο Γκούφη 1 λεπτό μετά (επέμενα στα δύο (2) αλλά ήταν βάρβαρο).
Απόλυτη ησυχία για λίγο, αφού όλοι είχαν βρει τη λύτρωση σε ένα πιτόγυρο!

Η απίστευτη τύπισσα έτρωγε και άλλαζε σταυροπόδι....δε θέλετε να ξέρετε πόσα πράγματα σκέφτηκα εκείνα τα λίγα λεπτά!

Άντε και του χρόνου!

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Λόξες και Κουσούρια

Μετά από πρόσκληση σας γράφω και εγώ τα εξής:

1. Όπου και αν ζήσω χρειάζομαι ένα προσωπικό χώρο! Μια αποθηκούλα-εργαστήρι. Εκεί είναι τα πράγματά μου. Είναι όλα τακτοποιημένα και σε θήκες! Δε χρειάζονται ξεσκόνισμα/καθάρισμα. Το κάνω εγώ. Αν τα πειράξεις θα το καταλάβω (θα μου το πουν). Αν θες να τα πειράξεις απλώς ζήτα το! Γενικότερα μη μπεις εκεί εκτός αν πήραμε φωτιά και προσπαθείς να σώσεις ότι μπορείς.

2 (δύο). Ok! έχω ψύχωση/πρόβλημα/βλάβη με το δύο(2). Θα πήγαινα σε γιατρό αλλά φοβάμαι ότι θα τον κολλήσω... Δύο (2)!

3. Ξυπνάω νωρίς, πιο νωρίς από τους άλλους. Θέλω το πρωί να φάω,να κάνω μπάνιο και να ακούσω μουσική. Δε μπορώ το πρωινό άγχος να τρέχω για ντυθώ κλπ.

4. Δεν κλείνω πόρτες, μην της κλείνεις και εσύ. Μετά πέφτω πάνω τους!

5. Τα καπάκια των σαμπουάν-αφρόλουτρων τα κλείνω όμως. Αν πάω κάπου και είναι βρώμικα τα καπάκια με πιάνει ανατριχίλα! Θέλω να βγω στο μπαλκόνι και να ουρλιάξω το Diamonds and Rust από Judas Priest

6. Judas Priest. Κάθε μέρα! Κάνει καλό! Περιορίζει το δύο (2).

7. Μου αρέσει να οδηγώ. Αυτό δε σημαίνει ότι θα οδηγώ πάντα εγώ. Ρώτα με πρώτα...κατά 99% θα πω ναι με χαρά και θα σε πάω μέχρι την Αλάσκα (αρκεί να υπάρχει χάρτης ή GPS γιατί αν εμπιστευθείς εμένα θα χαθούμε και θα πεθάνουμε στην έρημο).

8. Τα μακαρόνια σερβίρονται με το τυρί δίπλα (2πλα με τον τόνο στο δύο!!!(2))! Ο καθένας βάζει όσο θέλει.

9. Μου αρέσει να μιλάω σε αγνώστους. Να κάνω λίγο χαβαλέ ή εννίοτε να τους λέω κανένα άκυρο και να με χαζεύουν σαν εξωγήινο. Υπάρχει κίνδυνος να φας πολύ ξύλο ή κατάρες, μη το δοκιμάσεις αν δεν είσαι σίγουρος.

10. Πριν πάρω τηλέφωνο κάποιον ξέρω τον λόγο. Ξέρω τι θα του πω... Ακόμη και αν φλερτάρεις πρέπει να ξέρεις τι θα πεις. Όλα αυτά για να πάρεις μόνο ένα τηλέφωνο! ΟΧΙ για λόγους οικονομίας, απλώς είναι σπαστικό να πάρεις τον άλλον έξι φορές για να μιλήσεις τελικά 2 (δύο) λεπτά. Όποιος με πάρει πάνω από 3 φορές απανωτά και ΔΕΝ υπάρχει σημαντικός λόγος θα τον βρίσω.

------------------

Αυτά από εμένα! Για κάποιο λόγο θεώρησα ότι πρέπει να είναι δέκα...
Κάποια τα γράφω για δεύτερη (2τερη) φορά
Καλώ και εγώ το φίλο seirio να μας τα πει (μη ξεχάσεις το τριγωνάκι σου-άσχετο!).

Καλημέρα!!! Και να το τσικνίσεται καλά μου παιδιά!

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

Για τον Αλέξη...

Ξέρω ότι κάποια στιγμή και όχι στο άμεσο μέλλον θα το διαβάσεις. Ξέρω τι θα πεις, ακόμη και πως θα με βρίσεις... Ξέρω ότι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος (ποτέ δεν ήμουν και ποτέ δε θα είμαι) άνθρωπος - φίλος για τέτοιες "φάσεις", σε αφήνω στα σχόλια φίλων, περαστικών, αγνώστων γιατί δεν έχω άλλο τρόπο να σε βοηθήσω. Άκου άλλη μια φορά το τραγούδι (πρέπει να φτάσαμε τις 5.628)...



Εχθές μια ωραία παρέα (η δική μου) έλαβε τα χαρμόσυνα νέα του γάμου παλιάς φίλης-γνωστής. Φαντάζομαι ότι όλοι ευχηθήκαμε τα τυπικά με ανοιχτό το στόμα ή πεσμένο ακουστικό...Σίγουρα όλοι όμως είπαμε: "ο Αλέξης το ξέρει;"
Η αναμονή στο τηλέφωνό σου με έβαλε σε σκέψεις... Μετά από λίγα δευτερόλεπτα και αφού με έβρισες χυδαία που ενώ βλέπω την αναμονή δεν το κλείνω, κατάλαβα ότι στα είχαν προλάβει.Ουφ,γλύτωσα το δύσκολο...

Δεν έμαθα ποτέ τι έγινε με εσάς γιατί ποτέ δε μιλούσες. Ξέραμε όλοι να μη μιλάμε επί 11 χρόνια! 11 χρόνια - δε μπορώ να το πιστέψω, δε μπορώ να το αντιληφθώ καν... Την εποχή που το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το rock και ο χαβαλές ένιωθες πράγματα "περίεργα". Και τόσα χρόνια μετά έκανες υπομονή/προσπάθειες /καιτιδενέκανες...

Ήσουν πάντα πιο ευαίσθητος από "εμάς" και κρύφτηκες μέσα σε αυτήν παρέα μια χαρά! Κανείς δε σου έφερε αντίσταση και εσύ έλιωνες κάθε μέρα... Δε μπορώ να ξέρω πόσο τσαγανό θέλει για να το κάνεις αυτό 11 χρόνια ή ακόμη χειρότερα τι θέλει για να το ξεπεράσεις.

Με έφερες σε πολύ δύσκολη θέση χθες. Δεν είχα τι να σου απαντήσω, δε σε είχα ξαναδεί έτσι, δεν ήξερα ρε μαλάκα! Και όσο συνέχιζες τόσο λιγότερα είχα να σου πω... Δε ξέρω αν βοήθησε που έπαιξα 40 φορές το σόλο του άσματος; Δε μας ήξερα ποτέ έτσι.

Κάποτε έπρεπε να τελειώσει,δε συμφωνείς; Συγνώμη αν δεν ήμουν έτοιμος αλλά δε νομίζω ότι θα είμαι ποτέ. Την περισσότερη ώρα ήθελα να σε βοηθήσω αλλά ειλικρινά πολλές φορές σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να με έχει καταπιεί η γη ή να σε χτυπήσω. Δε ξέρω πως αντέχεις , εγώ δεν άντεχα ούτε που σε έβλεπα!

Αυτό που δε σου είπα φίλε Λάρι (από το μου-λάρι, που τελικά δεν είναι αντιπροσωπευτικό ψευδώνυμο) είναι ότι δε ξέρω αν στεναχωριέμαι μαζί σου ή ζηλεύω που έστω και έτσι έχεις νιώσει τέτοια συναισθήματα.

ΥΓ: φαγητό έχει στο ψυγείο,καφέ σε περίοπτη θέση και τσιγάρα άφησα και το απόγευμα έχει μπάλα (μη ξεχνιόμαστε)

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Περί ξύπνιου!

Ok! Βάλτε μερικές απουσίες....δε μπορούσα να γράψω τίποτα!Άσε που είχα τρελή δυολειά (2λειά).... Αφού διαβάσετε αυτό το κείμενο της δυοδικτυακής (2-2κτυακής) αδερφής μου μπορείτε να δείτε την ταύτιση (τα 'φτυσε!) απόψεων παρακάτω:

(Σεβασμό στον κυριούλη....είναι μόλις 09:50 και θα φύγει λίστα με τη μια γιατί δεν είμαι για πολλά)

  • Ο ύπνος είναι συνήθεια! Αν κοιμάσαι 3-4 ώρες τα τελευταία 10 χρόνια σου φαίνεται λογικό...
  • Σε αντίθεση με αυτά που νομίζουν οι περισσότεροι, οι άνθρωποι που κοιμούνται ελάχιστα ΔΕΝ υποφέρουν από ημικρανίες κλπ. Το παραπάνω είναι μελέτη που έγινε από το 2004 έως 2006 με επιστημονική ομάδα και δείγμα: εμένα και στα δύο (2)
  • Έχω κάνω φοβερή οικονομία από παυσίπονα, ειδικά σε σχέση με τον συνάδελφό μου Κώστα που παίρνει κάθε μέρα "μια ασπιρινούλα φίλε", όπως λέει. Εννοεί μια καρτέλα!
  • Στολή ύπνου: (με κατάκλεψες αδέρφω) underwear και μπλουζάκι!Να δωθεί η παραίτητη προσοχή στο t-shirt. Πρέπει να είναι Amstel-Heineken-Ice Tea-Toshiba-Οικοδομικά Υλικά Μουρδουκούτας κλπ. ΠΟΤΕ πυζάμες αν είσαι άνω των 12 ετών και κάτω τον 65.
  • Ροχαλητό. Σε κάποιους σπάει νεύρα,σε άλλους όχι. Είτε έτσι,είτε αλλιώς σεβασμό σε αυτόν που κοιμάται. Μη τον σπρώξεις,μπορεί να φας κανά χέρι απότομα.... Επίσης αρνούμαι να φοράω διάφορα επιθέματα στη μύτη και να μοιάζω σα το Σιγάλα εποχές Ιωαννίδη, θέλω απλώς να κοιμηθώ τις ελάχιστες ώρες μου.
  • Μεσημεριανός ύπνος. Δεν υπάρχει,απλώς! Αν κοιμάσαι το μεσημέρι έχεις ή πυρετό ή είσαι στο ταμείο ανεργίας 12 χρόνια.
  • Κοιμάσαι;;; Πιάσε όσο χώρο μπορείς! Αν δεν μπορείς πήγαινε σε μια προπόνηση για τερματοφύλακες... Όταν κοιμάσαι πάρε τη στάση τετ-α-τετ τερματοφύλακα vs ronaldo!
*Αυτά ήταν έτσι σύντομα! Θα επιστρέψω (κάποτε) με το τι κάνεις όταν κοιμάσαι με παρέα!*

Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Για τις απουσίες μου δε θα δικαιολογηθώ (μη δω κανένα comment για Άγιο Βαλεντίνο κλπ - δεν ασχολούμαι καν!) απλώς ήταν ένα ευχάριστα δύσκολο ΣΚΔ....

***Φιλική συμβουλή: κάντε συνεργάτες από Κορέα, έχουν πολύ πλάκα! Όταν μπαίνεις μέσα σηκώνονται σα να είχαν ελατήριο και εκεί που λες θα με πλακώσουν στις καρατιές σε χαιρετούν. Είναι όλοι 1,5 μέτρο (κάτι μας είπες) και μιλούν παράξενα αγγλικά (τραβάνε το "ο"). Τέλος αφήνουν δώρα υπερσύγχρονες τηλεοράσεις (που δεν χωράνε στο αυτοκίνητο ρεεεε!).***

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Gentlemen, start your engines!

Φορτίζω με ηλιακή ενέργεια! Λίγα λεπτά στον ήλιο και είμαι έτοιμος για όλα...(μπα, όχι για όλα για πολλά)! Ξεκίνησα νωρίς σήμερα για δουλειά για να κάνω και βόλτα! Περίπου ένα τέταρτο έκανα βόλτα γύρω από την εταιρία και μάζευα ήλιο. Οδηγούσα, έτρωγα τη μπανάνα μου και άκουγα deep purple! Αν δεν ήταν τόσο νωρίς ήθελα να περάσω και από την ανηψιά μου,να με δώκει ένα φιλί αλλά θα κοιμόταν το καημένο και είναι κρίμα... Άσε που η γιαγιά της (θειά μου) θα ήθελε να πιούμε και λίγο καφέ και πιθανότατα να τελειώσω τους κουραμπιέδες του 2008 (Θεία, έλεος! πέτα τους ή χτίσε μια μικρή μάντρα ή φτιάχνε λιγότερους!).

Στην ανηψιά μου θα μάθαινα δύο (2) νέες λέξεις: Εσωτερικός Έλεγχος!
Εχθές έλαβα το email με τις ημερομηνίες...πριν ξενερώσω πολύ, ξενέρωσα περισσότερο! "...τις ημερομηνίες...", αμάν! Είναι παραπάνω από μια! Ελπίζω να σταθώ τυχερός όπως το 2008!
Και ενώ αυτό δεν ήταν αρκετό σήμερα το πρωί είδα και άλλα δύο (2) ερωτικά emails. Ένα από το Γενικό Διευθυντή και ένα από το HR (από το όποιο δεν κατάλαβα τίποτα όπως και αυτή που το έγραψε!) Έπρεπε να πάω από εκεί,απλά!
Για τον Γενικό ήταν,είναι και θα είναι πολύ νωρίς άρα το βλέπω από Δευτέρα... Οπότε πήγα στο HR:


Τουκ,τουκ! πόρτα...

Αυτή: πέρνα, πέρνα....
Η τύπισσα ταγεράκι και μπλαζέ ύφος! Αβυσσαλέο ντεκολτέ αλλά χωρίς προσόντα (το γνωστό αβυζαλέο!)
Εγώ: Καλημέρα Αυτή! Φοβερή ημέρα σήμερα,ε;
Αυτή: Ναι,ναι! Πως είσαι;
Εγώ: Πολύ καλά! (στο θέμα..) ξέρεις είδα το email...κάτι για παλαιότερα και...
Αυτή: Ναι, ναι, αλήθεια να σε κεράσουμε κάτι (προτείνει βαζάκι με καραμέλες - σοκολατάκια)
Εγώ: (ναι,μια καρμπονάρα την έσκιζα!έχει στρώσει και το στομάχι με τη μπανάνα) Όχι,ευχαριστώ,να είσαι καλά!
Αυτή: Ξέρεις...προχθές με την "κάποια" βλέπαμε κάποιες διαδικασίες που είχες φτιάξει και έχουμε ενθουσιαστεί! Είχες κάποιες εκπληκτικές ιδέες το 2007!

*Τσεκάρω αν τα αυτιά μου είναι ακόμη εκεί*

Εγώ: Το 2007; Ναι, επίσης ο άνθρωπος έχει πάει στο διάστημα!
Αυτή: (γέλια) μου έχουν πει για το καυστικό humor σου...
Εγώ: (εμένα δε μου το λένε!γιατί; ) Ναι, το έχω αυτό.
Αυτή: Λοιπόν θα ήθελα να βοηθήσεις ,όταν φυσικά έχεις χρόνο, την Τάδε που θα αναλάβει το cross check των διαδικασιών του HR. Ξέρεις....να τη βάλεις λίγο στο κόλπο...
Εγώ: Μάλιστα, μόνο που πρώτα θα χρειαστεί να μάθει όοοοολες τις διαδικασίες και να είναι σίγουρη ότι τις έχει κατανοήσει για να κάνει έλεγχο...
Αυτή: Μα,φυσικά...

μπλα,μπλα,μπλα,μπλα....

Συμπέρασμα: μισή ώρα μετά η Κυρία κλαίει από το γέλιο και έχει μια γενικότερη χαρά αφού και τη δουλειά της έκανε και γέλασε. Εγώ έφαγα ένα μπαλάκι να περάσω και μερικές ώρες με μια κοπελίτσα που πάντα θεωρούσα χαζή (δε ξέρω ακριβώς το λόγο,αλλά την έχω πετύχει στην κουζίνα να ζορίζεται να βάλει γαλλικό καφέ χωρίς να έχει ξεβιδώσει το καπάκι!ζωάρα!)

Στο δρόμο προς το γραφείο μου ξανακοίταξα τον ήλιο και πήρα κουράγιο! Τώρα γράφω και τρέχω κάτι ρουτίνες λαθών (εδώ και μια ώρα δλδ).... Περνάει και η χαρούμενη καθαρίστριά μας που επιμένει να μου μιλάει στον πληθυντικό:

-Τι κάνετε;
-Καλά βρε Τάδε,τρέχω κάτι ρουτίνες....(τι τα θες και τα λες; )
-Κουρτίνες ε;;;Ωραία ωραία...

Μια χαρά....!
Βγείτε στον ήλιο!Καθίστε για ένα καφεδάκι,τηλεφωνήστε σε ένα φίλο-φίλη και πείτε μια καλημέρα! Αν θέλει και μπορεί κεράστε και έναν καφέ...
Εγώ θα σχολάσω νωρίς...το πήρα απόφαση!

*ο τίτλος είναι τόσο άσχετος που γίνεται σχετικός!

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Καταδίωξη

Όλοι (εμείς οι παράφρονες) έχουμε κάτι ή κάποια πράγματα να μας καταδιώκουν, να μας στοιχειώνουν... Ας μη το δούμε αρνητικά, δεν είναι υποχρεωτικό. Εγώ τουλάχιστον δεν το βλέπω αρνητικά!

Εδώ λοιπόν μιλάμε για όλα αυτά που είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μας, του εαυτού μας. Η δύναμη αυτής της ακούσιας συνήθειας (;) είναι αμέτρητη! Ένας ατέρμων άξονας που η περιστροφή του πυροδοτείται όποτε το επιθυμεί, χώρις κρίση, λογική ή ακόμη και συναίσθημα.

Προσωπικά καταδιώκομαι από μερικά πράγματα και αυτό δε ξέρω αν είναι καλό...!

Για να απαντήσω λοιπόν σε ερωτήσεις φίλων όπως:
-Τελικά πόσο βλαμμένος είσαι; (θεωρώ ότι το βλαμμένος εκ της βλάβης δεν είναι υποτιμητικό!)
-Πότε θα συνέλθεις;
-Υπάρχει ελπίδα; (υπάρχει και είναι γειτόνισσά μου!)
-Γιατί βρε αγόρι μου;

Ξεκινώ.
---Πάντα στο κεφάλι μου (και δε λέω μυαλό γιατί δε ξέρω αν έχει μείνει καθόλου) υπάρχει μουσική. ΠΑΝΤΑ! Τώρα γράφω και "ακούω" το Hallowed Be Thy Name. Χωρίς να ξέρω γιατί ή πως; Μελωδίες γνωστές ή δικές μου, μουσικές, φωνές γνώριμες και όχι. Η καταδίωξη αυτή δεν τελειώνει ποτέ. Δύο (2) - τρεις φορές σταμάτησε η μουσική στο κεφάλι μου και ένιωσα κενός, χωρίς ψυχή. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές και δε θέλω καν να τις θυμάμαι. Ακόμη και στον ύπνο μου ακούω μουσική. Δε θυμάμαι σχεδόν ποτέ όνειρο, γιατί μάλλον δε βλέπω, αλλά θυμάμαι τι άκουγα και το βάζω να το ακούσω με το πρωινό... Υπάρχουν ορισμένα κομμάτια που κάθε μέρα είναι στο μυαλό μου... Ακόυστε:


*Για όσους δεν κατάλαβαν είναι το Φάντασμα της Όπερας!!! Μαζέψτε λεφτά και αγοράστε μου για δώρο το πετάλι αυτό (jet phazer)


*Ας είναι καλά ο πατέρας μου, ακούω αυτό το δίσκο και το Master Of Reality από δύο (2) ετών συνέχεια!


*Ο συγχωρεμένος ήταν ο μόνος που μέτραγε από Metallica


*Και φυσικά η μεγάλη μουσική αδυναμία μου... Judas Priest! Στην πιο καμουφλαρισμένη metal φωνή του Rob Halford, ποτέ ,κανείς δε θα τον φθάσει.-



---Πάντα τσεκάρω δύο (2) ρολόγια αν δείχνουν την ίδια ώρα. Πόση διαφορά έχουν και γιατί (δεν έχω απάντηση όμως) ;

---Πάντα βγάζω το άθροισμα της πινακίδας του αυτοκινήτου που ακολουθώ ή με ακολουθεί ή και των δύο (2).

Είναι λίγα τελικά! Ε, δεν είναι;;;

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Πισινή και πως να την κρατήσεις;;; -not-

Λαϊκή ρήση: "...κράτα και μια πισινή εσύ, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο..."
Τώρα ποιός την έβγαλε, σε ποιόν άρεσε τόσο πολύ και τη διέδωσε και άλλα τέτοια στοιχεία δεν έχω... Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι δε συμφωνώ! Συνήθως είμαι υπέρ της λαϊκής σοφίας (Αλεξίας κλπ - βλέπεις υποστηρίζω και άλλα "λαϊκά" κορίτσια...) και πιστεύω ότι όλα έχουν μια βάση, ότι είναι απόσταγμα της καθημερινής τραγωδίας που ζούμε και καταλήγουμε σε συμπυκνωμένα - svelto - συμπεράσματα. Εδώ όμως λέω υπεύθυνα, ΟΧΙ!

Να κρατήσω πισινή γιατί και για ποιόν; Τι έχω να φοβηθώ και τι έχω να χάσω; Πιο απλά το μεταφράζω ως δειλία και επειδή είμαι δίδυμος (2-2μος) δεν είμαι δειλός (βλέπε το προηγούμενο τόπικ και την αναφορά στις φάπες).
Η μόνη "πισινή" που θυμάμαι στη ζωή μου είναι η απουσιολόγος στη Β' Λυκείου (ας είναι καλά αυτό το κορίτσι. Ανταλλάσαμε απουσίες με έρωτα, αλλιώς εγώ θα είχα μείνει στην ίδια τάξη και αυτή στο ράφι! Μετά ξύπνησε...ήθελε λίγο "σπρώξιμο") που καθόταν πίσω μου για να με πειράζει...με την "καλή" (της απουσιολόγου) έννοια.
Τελευταίως όμως αυτό με την "πισινή" το ακούω συνέχεια....στο γραφείο, στο σπίτι, σε καφέ..... Έλεος! Γιατί ρε παιδιά; Θέλω να εκφράζομαι ελεύθερα, να "αδειάζω" το μυαλό μου όπου σταθώ και όπου βρεθώ αρκεί να το κάνω κέφι. Αν δεν το κάνω με πιάνει πονοκέφαλος και εμένα δε με πιάνει πονοκέφαλος συχνά (5-6 φορές μέχρι στιγμής, τις δύο (2) είχα κουτουλήσει πολύ δυνατά σε κάτι).

Το αστείο είναι ότι οι αναφορές στην "πισινή" ταιριάζουν, με μαγικό τρόπο, σε όοοοολες τις καταστάσεις που ζεις! Αναλυτικότερα:

1.Εργασία (και χαρά):
Περίοδος αξιολογήσεων = άγχος στο 90% των εργαζομένων = μεγάλη κατανάλωση καφέ (όποιος ξανατελειώσει τον καφέ και δε βάλει νέο μέσα στο ειδικό βαζάκι θα βρει τραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία με τα ακροφύσια του UPS στα γεννητικά όργανα!) = νεύρα = τρομολαγνεία = πηγαδάκια!!!!
Ε,λοιπόν σε αυτά τα πηγαδάκια η "πισινή" παίζει όσο είχε παίξει ο James Blunt στο ραδιόφωνο όταν πρωτοβγήκε (έσπαγα ραδιόφωνα εκείνη την περίοδο)!

-...και που είσαι μαλάκα,μέχρι να σου πει τι νομίζει για αυτό μην πεις τίποτα,κράτα μια πισινή...
-ναιαιαιαιαιαιαιαι ρε, χαζός είμαι...

Όχι τσακάλι είσαι βρε αγόρι μου! Αν δεν ξέρεις από τώρα τι θα ακούσεις είσαι ή αφελής ή πολύ νεός σε αυτή τη δουλειά. Ο έξυπνος άνθρωπος στην αξιολόγησή του κρατάει ή στοιχεία ή ρόπαλο...όχι "πισινή"

2.(δύο)Σχέσεις
Εδώ έχω έναν καημό lately αλλά δε το συζητώ άλλο. Πολύ καλός φίλος μου όμως μου είπε (και το μετάνιωσε):

-Φίλος: Ρε συ,μην είσαι έτσι,μην κάνεις τόοοσα πολλά, κράτα και μια πισινή να δεις τι θα γίνει...
-me:Ναι, έχεις δίκιο μπορεί αύριο να της πέσει κανένα κεραμίδι στο κεφάλι και να αλλάξουν όλα...

Δηλαδή ακόμη και να θες να δώσεις κάτι πρέπει να έχεις και την "πισινή". Τι λέμε;;; Άμα νιώθω έτσι γιατί να μην το κάνω; (άσε που είναι και σπάνιο και άμα δεν το κάνω τώρα δε θα ξέρω και πως είναι...). Δε συζητώ άλλο αυτό το θέμα γιατί θα τσαντιστώ και θα βρω ποιός τελείωσε τον καφέ και....

3.Αγορές
Ok! ξέρω να ψάχνω για να βρω την καλύτερη τιμή, πλέον ξέρω και που να πάω (το πως να πάω παραμένει πρόβλημα). Αλλά ξέρω και πότε να σταματήσω..... Συνάδελφος που θέλει διακαώς να αγοράσει καλή ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, ήρθε και με συμβουλεύτηκε. Του είπα 3 μοντέλα και του εξήγησα ότι άλλο ήθελε... Μόνο που αυτό έγινε τον Αύγουστο του 2008! Ο κόπανος ακόμα "κρατάει την πισινή" του για να βρει την καλύτερη τιμή...
Βλάκα Κυριάκο,αν διαβάζεις το blog,νιώσε ντροπή!Έχουν αλλάξει ακόμη και τα μοντέλα που σου έδωσα.

Και κάπως έτσι όλοι δικαιολογούν τη δειλία! Είναι εύκολο να βαφτίσεις κάτι με ένα πιο κομψό και εύπεπτο όνομα. Δε νομίζω ότι αυτό αλλάζει όμως το πως αισθάνεσαι όταν "κρατάς την πισινή". Καθημερινά βλέπω κόσμο που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν στα μάτια τους κάτι το ανικανοποίητο... Πολλές φορές πασχίζουν να το κρύψουν, ενώ βλέπεις ότι εύχονται να είχαν λίγη παραπάνω δύναμη ή κουράγιο.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ κοντά μου, άλλες φορές είναι δικοί μου άνθρωποι ή θέλω να γίνουν δικοί μου. Αυτή η "πισινή" βρίσκεται σε κάθε γωνιά της καθημερινότητάς μου και εγώ την αγνοώ, τη βρίζω, την απορρίπτω.

Μάλλον για αυτό τρώω τα μούτρα μου...

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Ζούδια: ο Δίδυμος (2-2μος)

Ποτέ δεν είχα ασχοληθεί σοβαρά με τα ζώδια... Κάποια στιγμή μου είπαν ότι είμαι δίδυμος (2-2μος). Χωρίς πολύ ψάξιμο το δέχθηκα, ίσως τότε να άλλαξε η ζωή μου, ίσως όχι...

Το κακό!
Το κακό με το να είσαι δίδυμος(2-2μος) είναι η αντίδραση των αλλωνώνε στο άκουσμα. Εσύ νιώθεις μια χαρά με την πάρτη σου και δεν έχεις κάποια εσωτερική αναζήτηση ,τουλάχιστον μέχρι να σε "μπριζώσει" ο συνομιλιτής. Χαρακτηριστικά:

  • Τι ζώδιο είσαι;
  • Δίδυμος! (2-2μος)
  • Παπαπά, διπρόσωπος, λαμόγιο, μπινές, αναξιόπιστος....
  • Ε;

Προφανώς επειδή είναι το μόνο ζώδιο με το δύο (2) όλοι ζηλέυουν! Δεν έχω ακούσει ούτε μια καλή κουβέντα... και αν ποτέ ακούσεις είναι σάντουιτς μέσα στην κατηγόρια και την πλέμπα! Παράδειγμα:

"...οι Δίδυμοι (2-2μοι) είναι άνθρωποι παράξενοι με τάσεις φυγής! Πολύ δημιουργικοί, μόνο όταν πέρνουν ναρκωντικά..."

Με αφορμή αυτά έκανα μια εσωτερική αναζήτηση (και ανασυγκρότηση δίσκων) και σας παρουσιάζω τον original Δίδυμο (2-2μο)!

Χαρακτήρας:
- Φοβερός και τρομερός! Άνθρωπος με εκλεπτισμένο humor και πηγαία ευγένεια. Ο Δίδυμος θα σας ανοίξει την πόρτα ,θα πει πρώτος καλημέρα και τελευταίος καληνύχτα! Έχει πάντα μαζί του αναπτήρα και είναι πρόθυμος να τον χαρίσει (εκτός αν είναι συλλεκτικός Hondos Center).

Κλίσεις:
-45 μοιρών και αιτιατική!

Ενδιαφέροντα-Γενικά:
-Ο original Δίδυμος (2-2μος) είναι φύση καλλιτεχνική. Μουσικός ή ποιητής, ακόμη και αν δε το ξέρει. Γενικότερα με ότι καταπιάνεται γίνεται ο καλύτερος μέσω της εσωτερικής διαμάχης του με τον άλλο δίδυμο (2-2μο). Άνθρωπος που εκτιμά την καθαριότητα και την υγιεινή γενικότερα. Ένας αυθεντικός δίδυμος (2-2μος) έχει πάντα καθαρά καπάκια σε σαμπουάν και αφρόλουτρα και δε μπορεί να ανεχτεί τα μισάνοιχτα μπουκάλια που έχουν συγκεντρώσει σκουλαμέντρα και κακαρέτσα together από το πέρας του καιρού. Από μικρός διακρίνεται σε παιχνίδια όπως το κρυφτό και ο πετροπόλεμος (αυτά τα δύο (2) συνδυάζονται (συν2ζονται) άψογα μεταξύ τους και με μια χούφτα πέτρες μπορείς να βρεις όλους τους χαζούς φίλους σου). Μεγαλώνοντας με έναν δίδυμο(2-2μο) ή μεγαλώνοντας έναν δίδυμο (2-2μο) θα δείτε πως παραμένει σταθερότατος στις απόψεις που έχει από μικρό (και απο τρελό) παιδί.
Ζωηρός και ανήσυχος θα μείνει στο ίδιο σημείο μόνο αν περνάει καλά εκεί ή είναι η μόνη ελεύθερη καρέκλα! Γενικότερα αγαπά τον αθλητισμό και πιο ειδικά το ποδόσφαιρο! Δεν είναι ποτέ φανατικός και έχει μια κριτική ματιά στο χώρο των σπορ. Συνήθως υποστηρίζει μικρές ομάδες και επιθυμεί το πρωτάθλημα να γίνει λίιιγο πιο μεγάλο (βάλτε άλλες δυό (2) ομαδούλες ρε παιδιά)...

Ύπνος:
-Για κανένα ζώδιο δεν υπάρχει αυτό το section αφού όλα τα άλλα υστερούν!χα! Ο δίδυμος (2-2μος) δεν κοιμάται ποτέ τελικά! Κοιμάται μόνο ο ένας από τους δύο (2) άρα ότι και να συμβεί θα το αντιληφθεί αλλά δε θα ανησυχήσει. Δε θυμάται σχεδόν ποτέ τι όνειρο είδε και αν το κάνει δε θα μπει στον κόπο να το ερμηνεύσει...

Ξύπνιος:
-Ο Δίδυμος (2-2μος) είναι οξυδερκείς και ποτέ δε διαβάζει τα manual ηλεκτρικών ή άλλων συσκευών. Έχοντας πάθει ήδη από παιδική ηλικία ηλεκτροπληξία δεν τον τρομάζει τίποτα οπότε είναι καλό να αγοράσει έναν ποιοτικό ρελέ. Η αυτοσυγκέντρωσή του είναι περίπου 7 sec αφού αυτά είναι αρκετά για να καταλάβει και το πιο σύνθετο πρόβλημα (πχ: Κάποιος κλείστηκε μέσα στο ασανσέρ!!!! 1...2...3...4...5...6...7! Κάποιος θα τον απεγκλωβίσει!!!).

Πιστεύω:
-Ο Δίδυμος (2-2μος) πιστεύει βασικά στις δυνάμεις του και σε κανέναν άλλο. Όταν το κάνει νιώθει λίγο ανασφαλείς ή παράξενα αλλά δεν το δείχνει. Πιστεύει πάρα πολύ στις ανθρώπινες αρχές και αξίες! Σταθερές αξίες όπως: Misko No 10 είναι το αδύνατο σημείο του.

Άλλα:
-Ο Δίδυμος (2-2μος) είναι μορφή ηρωική. Σε μια δύσκολη στιγμή θα χωθεί πρώτος και με διπλωματικές κινήσεις θα φάει λιγότερο ξύλο από το αναμενόμενο. Μετά με γλαφυρές περιγραφές θα πει ψέμματα, όχι για να μην πληγώσει τον εγωισμό του αλλά εσάς! Σπανίως και αν οι φάπες είναι περισσότερες από την αντοχή του (στα μαθηματικά έστω φάπες= Φ και αντοχή=Α τότε αν Φ>Α) θα κάνει redirect (και πάλι με διπλωματικό τρόπο) τις φάπες σε κάποιο άλλο ζώδιο!

Πως να κερδίσετε ένα Δίδυμο (2-2μο) :
-Δείξτε ενδιαφέρον και μόνον αυτό. Μιλήστε του απλά και θα δεχθεί σχεδόν τα πάντα! Πολύ βοηθούν τα παρακάτω:
-Ζεστό χαμόγελο
-Βαθύ ντεκολτέ
-Μisko no 10 (Ακάκιε!)

Πως να χάσετε ένα Δίδυμο (2-2μο):
-Χωρίς προσπάθεια, αν δε χαθεί μόνος του μπορείτε να του κρύψετε τον χάρτη ή το gps. Σίγουρα θα διαλέξει το λάθος δρόμο! Έχει ελάχιστες ελπίδες να ξαναβρεί το δρόμο αν και δεν έχει κόμπλεξ και θα ρωτήσει πολύ κόσμο "πως να πάει". Δυστυχώς θα βρει διασκεδαστική αυτή τη διαδικασία θα σκέφτεται άλλα άκυρα πράγματα και δε θα κατάλαβει τίποτα από τις οδηγίες.

*τώρα με ωροσκόπους και τέτοια δεν το ψάχνω γιατί θα χαθεί το τόπι...
-Ει, πειρατή το τόπι(κ) μου...

Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009

2η - 3η μη σου πω και 4η δουλειά....

Όλοι μας (εκτός από κάτι λίγους τυχερούς) κάνουμε τουλάχιστον μία δυολειά (2λειά)... Άλλοι κάνουν δύο (2) ή και τρεις ανάλογα με τις ανάγκες ή τις "πατάτες" της ζωής...

Εγώ, από τότε που πήρα δίπλωμα 18 ετώνε δηλαδή κάνω τον σοφέρ. Μάλιστα! Σοφέρ και μάλιστα αμισθί! Η κατάρα αυτή έχει τις ρίζες στα βάθη της οικογενειακής παράδοσης/κουλτούρας/φιλοσοφίας, το γνωστό "πεςτοστονμικρό".

Μάλιστα, ο "μικρός" της οικογένειας ή αλλιώς το παιδί για όλες τις δυολειές (2λειές). Η ιστορία αρχίζει όταν πλέον είσαι και επίσημα ΟΔΗΓΟΣ, ένω πριν ήσουν ένα τσογλάνι με τα μυαλά σου πάνω από το κεφάλι σου,που οδηγούσες ό,τι σου έδιναν, όταν και αν σου το έδιναν έτσι για την εμπειρία... Μετά το έριξες σε ένα δίχρονο DT125 που όταν έκανες 50μέτρα ήταν σαν να σε είχαν ρίξει στο τηγάνι με σουπιές....πολύ διχρονίλα!

Όταν λοιπόν έγινες οδηγός έπρεπε να πηγαίνεις τη μάνα σου Super Market για να μη χάνει χρόνο στο παρκάρισμα και άλλα κουφά που είχε ανακαλύψει τότε (με πονάνε τα χέρια μου,τα ψώνια είναι και για΄σένα,τι είναι αυτή η πληθυσμιακή κάλυψη που λένε τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας κλπ).
*Σημείωση: εκεί γίνεσαι και οδηγός του τρομερού καροτσιού και αλωνίζεις τους διαδρόμους ενώ προσπαθείς να προλάβεις ,την κατά τα άλλα πονεμένη και χτυπημένη από τη μοίρα μάνα σου, η οποία πάει με τις πάντες σε διαδρόμους και τραβάει πράγματα από τα ράφια χωρίς να βλέπει (Μάνα θα σε πάω σε τσίρκο, I mean it!)... Τέλος σημείωσης!

Δεύτερο (2τερο) και πιο γελοίο στάδιο είναι αυτό που ο πατέρας σου σε βάζει να κάνεις όλες τις βαρετές διαδρομές...
-Μικρέ,στο γάμο του Τάκη θα μας πας εσύ;;;
-Ποιός είναι ο Τάκης ρε παιδιά;
-Ωραία,ωραία γιατί η μάνα σου θα θέλει να βγει εκεί κοντά γιατί δεν αντέχει με τα τακούνια
-Να πάει με Reebok!
-Τι είναι Reebok;;
-Τι είναι Τάκης;;

-εδώ πέφτει σήμα διακοπής, ξέρεις το συνεχόμενο πιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ με τα διάφορα χρώματα και τον ασπρόμαυρο κύκλο στη μέση-

Μετά από καιρό μαθαίνεις να οδηγείς καλά (θέλει λίγο καιρό) και σου αναγνωρίζεται το ότι είσαι καλός και ήρεμος οδηγός (ναι αυτό το δέχομαι,το έχω. Δεν τρέχω,δε σέρνομαι και προσπαθώ πάντα να οδηγώ πολύ ομαλά ώστε το ταξίδι, μικρό ή μεγάλο, να είναι ευχάριστο για όλους). Εκεί είναι που τη γ@μησες!!! Ξαφνικά σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις κουβαλάς γιαγιάδες.... Το σύνολο της ηλικίας στο αυτοκίνητο είναι 300 χρόνια και υπάρχει και η 5η θέση ελεύθερη!!! Ω Θεοί! Που πάω;;; Από το πίσω κάθισμα οι προτιμήσεις πάνε βροχή:
1.
-Βάλε λίγο ράδιο γιόκα μου,να ακούσουμε τη Βέμπο..
-(τι λες μωρή μπάμπω;; ) Εεεε, θα βάλω 3ο πρόγραμμα μήπως είμαστε τυχεροί (και μετά στο πρώτο γκρεμό θα κλείσω τα μάτια..)
2.(δυο)
-Αχ,βρε αγόρι μου σταμάτα να πάρουμε και τη Μάτω, η καημένη έχει καταράκτη και δε βλέπει καλά...
-(πρόχειρος υπολογισμός - Πλήρωμα Αβέρωφ + Μάτω= 360 χρόνια,άντε να τα χιλιάσουμε!!) Μάλιστα, μάλιστα θα σταματήσω εδώ κάντε της κάποιο νόημα (μην πατήσω καμιά κόρνα και χάσουμε τη Μάτω)
3.
-Εσύ είσαι ο μικρός ή μεγάλος;
-(Ο σοφέρ είμαι,τι σε νοιάζει;; ) Ο μικρός (πανάθεμά με!)
-Βρε, βρε δυό (2) μέτρα έγινες;;
-(και άλλη με καταράκτη...) εεεεε....ναι
-Και πότε παντρεύεσαι;
-(δε θα προλάβεις,άστο) έχω ακόμη...
-Μπαααα,μη το λες γιόκα μου αυτά πάνε και έρχονται,δεν τα ορίζεις...
-(να σου καεί το γραμμόφωνο,αν δουλεύει ακόμη) Για να το λέτε κάτι θα ξέρετε...

Άλλες περιπτώσεις:
1.
Μάνα:- Πάρε τη γιαγιά σου και πηγαινέ την σπίτι γιατί εκεί που πάμε δε θα αντέξει...
Εγώ:- Ωραία να τη βάλουμε πρώτο τραπέζι πίστα!
Μάνα:- Μην είσαι χυδαίος!!!
Εγώ:- (δεν είμαι άμα γίνω να δεις...)
Μάνα:- Α!και που είσαι μη μάθει ότι πάμε αλλού και νομίζει ότι δε τη θέλουμε...
Εγώ:- .......

Εγώ:- Έλα γιαγιά να σε πάω σπίτι...μπες πίσω!
Γιαγιά:- Άντε πάμε...δεν πιστεύω τα παιδιά να πάνε πουθενά αλλού...
Εγώ:- Μπααααα! είναι και κουρασμένοι μωρέ, ξέρεις τώρα.

Παρένθεση[είναι πολύ κακό να λες ψέμματα σε μεγάλους ανθρώπους....δεν καταλαβαίνουν Χριστό ή κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Σημασία έχει ότι αυτό που θα έλεγαν αλλού θα το πούνε σε εσένα]Τέλος παρένθεσης...

Κάπου εδώ μαθαίνεις ότι η γιαγιά σου ήταν αντιστασιακιά (πόρωση! και τη πόρωση,οστεοπόρωση), ότι η Αθήνα δεν ήταν έτσι,ούτε ο Κάλαμος, ούτε ...ούτε.... ούτε!

2.(δύο)
Μάνα/Θεία/ό,τι:- Να πάρεις τις ξαδέρφες σου να τις πας για καφέ να ξεσκάσουν τώρα που θα κρατήσουμε εμείς τα μωρά...
Εγώ:- Μα.....
Μάνα/Θεία/ό,τι:- Έλα μωρέ μην είσαι κατσούφης!
Εγώ:- Μα.....

Τελικά χάνεις και οδηγείς με διάφορες ξαδέρφες πρώτες , δεύτερες (2τερες) και ακούς ότι να'ναι... Γιατί η Κούλα είπε αυτό; Τι φόραγε ο μπατζανάκης του Δήμητρη πάλι; Τι τσόλι είναι η κοπέλα του Δημήτρη... Γενικότερα Μήτσε τον ήπιες!Και μαζί σου και εγώ... που δε σε ξέρω αλλά νιώθω δέος για τις αντοχές σου, για αυτό που είσαι (κατάπτυστος δλδ), για αυτό που συμβολίζεις. Είσαι κάτι σαν τον Άγνωστο Στρατιώτη Νο2 (δύο).

Όλα τα παραπάνω έχουν μια ή περισσότερες επιπλοκές (εμπλοκές ή και διαπλοκές)...
Ποτέ δεν πίνεις στις γιορτες....Μια μπύρα και αυτή σιγά σιγά μήπως και δε σου κακοφανεί! Είναι χρήσιμο να πίνεις στις οικογενειακές συγκεντρώσεις...Ξεχνάς, χαμογελάς,δε σε νοιάζει που δεν ξέρεις ποιοί είναι όλοι αυτοί και τι σκατά σχέση έχουν με εσένα... Επίσης μαθαίνεις νέους δρόμους!!! Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συγχωρεμένη τη Φώτο (να είναι καλά εκεί που είναι,αν και δε νομίζω να βρήκε το δρόμο) που με πήγε εποχές προ-GPS στον Μαραθώνα και για να βρούμε το σπίτι το ρίξαμε στα πολύ βασικά:
-Θειά Φώτο;είναι μέσα στο χωριό ή απ'όξω;
-Έξω,έξω παιδί μου...
-Προς τη θάλασσα;
-Ποιά θάλασσα;
-(αυτή που χάλασα γαμωωωωώ!)....

Τελικά ήταν μέσα στο χωριό και αφού έκανα 36 κύκλους σε διάφορα στενά βρήκαμε μια ξαδέρφη της (σε καλύτερη φάση, είχε κάνει όλα τα service εκείνη και πέρναγε και ΚΤΕΟ) και περιέργως μας είπε...

Κάπως έτσι περνάει η ώρα και ότι και αν έχεις κανονίσει για μετά πάει πάτο ή δεν πας εσύ...απλά! Ο χρόνος εδώ είναι θέμα βασικό! Ξέρεις πόση ώρα θέλει για να μπει η Μάτω στο αμάξι;;; Ίσα με 11 λεπτά... (με υγρασία έως 70% , από εκεί και πάνω ανά 5 μονάδες υγρασίας πρόσθεσε άλλα 8 λεπτά).

Είναι ωραία λοιπόν να οδηγείς αλλά όχι ως δυολειά (2λειά)! Είναι ωραία την Κυριακή το πρωί να πηγαίνεις στην παραλία με 4η και να μη σε νοιάζει τίποτα ενώ ακούς Safe from Harm από Massive Attack (είδατε δεν είπα καφρίλα! καλά άμα λάχει ακούς και The Trooper από Iron Maiden)!

---------------------------------------------
Αν κάποια από αυτές τις μέρες μπω φυλακή(με αυτά που κάνω) για παρακολούθηση (κάτι παίζει από 3 μέχρι 15 χρόνια) να μου φέρνετε κανένα Prince μαλακό ή καπνό Old Holborn...
Αν και πάλι, έστω και με ένα βιαστικό καλημέρα και ένα γελάκι έγραψα με φόρα τα παραπάνω...!
---------------------------------------------

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Έπιασε...

Εχθές πέρασα πολύ ωραία! Είχα πολύ καιρό ,για να πω όλη την αλήθεια... Μόνο που βρισκόμουν σε μια μόνιμη διαμάχη με το ηλίθιο humor μου (και γενικά όλα τα άκυρα πράγματα που περνούν από το κεφάλι μου) και με τα όρια της ευγένειας! Νομίζω ότι τα κατάφερα όμως αν και αυτό με "μάγκωνε" λιγάκι και παρατήρησα (όχι μόνο εγώ) ότι κάπνιζα μανιωδώς και δε μπορούσα να βολευτώ σε ένα καναπεδάκι (ήταν και λίγο κοντό όμως,να τα λέμε ούλα)...
Πάντως για ακόμη μια φορά μπορώ να πω ότι έκανα χαρούμενο τον κόσμο... Ναι,ναι τον κόσμο! Δεν ήταν μόνο η συντροφιά μου αλλά και όλοι οι γύρω που προσπαθούσαν να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα μεταξύ μας αφού από μακριά ήταν κάπως έτσι: "ψιλοαμήχανος μαντράχαλος να λέει τα δικά του και το ουρί σε κάθε αστείο να πιάνει μια την κοιλιά του, μια τα δόντια του...κάτι αχ-βαχ κάναμε,θεαματική έξοδο αφού καλύπταμε 13cm/τέρμινο)". Σαν δελτίο για κουφούς πρέπει να ήμασταν... εμένα πάντως μ' άρεγε!


-edit-
Παραλίγο να το ξεχάσω... αναζητήστε καφέ στην Αττική που έχει "σερβιτόρα-μπαλαρίνα-μαθηματικό-ζωάρα-νάζι-wannabetopmodel" και.....σκοτώστε την ή κάτι τέτοιο!


***Σε ευχαριστώ πολύ για εχθές!***

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Η μέρα που προσπάθησα να γίνω ρομαντικός....

....και πόσο δύσκολο τελικά είναι!

*πριν αρχίσω να εξηγηθώ ότι η ανάρτηση αυτή θα είναι ελλειπής αφού για ευνόητους λόγους πρόσωπα-περιοχές και λοιπά έχουν "ξηλωθεί" προς αποφυγή παρεξηγήσεων...*

Απόγευμα. Σχετικά νωρίς, μόλις έχω σχολάσει. Το έχω πάρει απόφαση από πριν, για την ακρίβεια από το προηγούμενο βράδυ. Δε ξέρω τι θα συναντήσω αλλά θα το κάνω... Δε με προβληματίζει. Καθόλου! Μου αρέσει να βάζω τον εαυτό μου σε τέτοιες διαδικασίες.

Ξέρω μόνο την οδό αλλά όχι αριθμό. Δεν πειράζει σιγά το πρόβλημα....θα την εντοπίσω. Έχω μύτη εγώ (και τι μύτη ε;; την έχω σπάσει δύο (2) φορές). Πολύ αποφασιστικά και ως άλλος star του σινεμά περπατώ άνετος προς το αυτοκίνητό μου (από πίσω παίζει 25 or 6 to 4 από chicago - το μέρος με τις τρομπέτες.... ο ήλιος είναι πλάγια πάνω από το δεξί χέρι μου) μπαίνω μέσα και κλείνω το ίδιο αποφασιστικά την πόρτα: Ντουπ! Έχω μαγκώσει το παλτό μου (κόβεται η μουσική απότομα και ακούγεται ήχος ελατηρίου!).

Οι "προμήθειες" είναι εκεί, στο δίπλα κάθισμα. Είναι αυτό που θα αφήσω για να με αναγνωρίσει.... Νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου! Στο πανάκριβο gps μου (σπαστό δύο (2) τεμαχίων, κοινώς το παλιό μου κινητό με εξωτερική κεραία gps) βάζω την οδό και την περιοχή...

"υπολογίζεται η διαδρομή σας" λέει το route66 και τελικά βγάζει αποτέλεσμα 18 λεπτών διαδρομή...

Είμαι χαλαρός, οδηγώ άνετα και σκέφτομαι όλα τα σενάρια.... Ξαφνικά (αλλά όχι απρόσμενα) η Εθνική πήζει.... ο άνετος μαλάκας έχει μείνει αριστερά και δεν κουνάει καθόλου. Σκέφτομαι πόσο χρήσιμο θα ήταν ένα M60 στην οροφή του αυτοκινήτου για να πείθεις τους άλλους να σε αφήνουν να κάνεις δεξιά...

Τα καταφέρνω από παράδρομο και σύντομα είμαι πολύ κοντά... Μόλις 3 λεπτά! Ακούω τις οδηγίες του gps και οδηγώ....

"σε 50 μέτρα στρίψτε δεξιά"...
"τώρα στρίψτε δεξιά".... έλα όμως που έχει ένα απογορευτικό σαν το κεφάλι μου!!!
Δεν πειράζει παρακάτω... Τα ίδια....Επί 10 λεπτά η χαρτογράφηση του route66 είναι τελείως λάθος σε σχέση με τις μονοδρομήσεις της περιοχής! Πέφτουν καντήλια, δισκοπότηρα και ότι άλλο θες...συνοδεία prodigy και το their law που είναι ότι πρέπει για θυμό! Γαμώ το χάρτη γαμώ.....

Επιλογές----> πληροφορίες----> route66 mobile 7----> map Athens 2006 !!!

2006?????? Δεύτερος (2τερος) γύρος καντηλάκια....
Πάνω στα νεύρα μου και έξω από ένα γήπεδο της περιοχής πέφτω σε μια λακούβα πέρα από κάθε φαντασία... Κρατήρας κανονικός....gps στα πατώματα - νεύρα στον ουρανό.

**εδώ θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον Κο Δήμαρχο, δεν εννοούσα όσα είπα για εσάς,το σόι σας και το σπίτι σας!**

Με τα πολλά βρίσκω την οδό. Έχω ηρεμήσει και όλες οι αισθήσεις είναι σε εγρήγορση! Έχω σχέδιο...Ξέρω τι αμάξι οδηγεί! Κάπου εκεί έξω από το σπίτι θα το δω! Θα αφήσω το αναγνωριστικό μου (θα χαράξω με κλειδί ένα Ζ - ο ηλίθιος!) και θα περιμένω αντιδράσεις!

Έχει ήδη νυχτώσει. Καλύτερα! Αυτές οι δουλειές θέλουν και λίγο σκοτάδι... Το στενό της είναι τεράστιο (αντιφατικό!). Πιάνει από ένα πολύ κεντρικό δρόμο μέχρι την Εθνική...δεν πειράζει,θα ψάξω! Κάνω 5-6 γύρους με το αυτοκίνητο, οι μονοδρομήσεις κάθε λίγο και λιγάκι μου γαμούν ότι έχω και δεν έχω... Πάω πάνω,κάτω,δεξιά,αριστερά.... Και........

Βρίσκω ΠΟΛΛΑ τέτοια αυτοκινητάκια!!! ΠΟΛΛΑ σημαίνει ότι στο δρόμο αυτό και σε άλλα 3-4 στενά εκεί κοντά βρήκα 7 στο σύνολο!!! ΕΦΤΑ!!!! Ψάχνω τρόπο να καταλάβω ποιό μπορεί να είναι...

Παρκάρω και το πιάνω με το πόδι (έχω ένα!).... Φούρνος! milko και κρουασάν βουτύρου. Στανιάρω με το φαγητό... τι ωραία! Σκέφτομαι πως αλλιώς θα μπορούσα να μάθω κάτι;;;

Εδώ χρειάζεσαι τσιγάρα! Είχα καπνό αλλά περπατώντας δε στρίβεις εύκολα!
Που να έχει περίπτερο...Στον κεντρικό φυσικά! Πάω τελείως τσιτομένος και βρίσκω μια πολύ συμπαθητική γιαγιούλα μέσα....
-Ένα prince μαλακό ,της λέω!
-Ναι λεβέντη μου, μου λέει....
Και πάει να πιάσει τα τσιγάρα πάνω και δεξιά της.... Έχετε δει χαμαιλεόντα να κάνει κίνηση...Ε! τόσο αργά....παρακολουθώ το ζαρωμένο χεράκι της και στα αυτιά μου ακούγεται Σπανουδάκης! Η ανάγκη για νικοτίνη χτυπάει κόκκινο (και κίτρινο και μπλέ)!

Χα! Παίρνω τηλέφωνο κοινή γνωστή που θα μπορούσε να δώσει info, η οποία όμως μου ρίχνει ΠΟΡΤΑ, όχι απλή, ασφαλείας! Καγκελόπορτα, την γκαραζόπορτα του Λάτση!!! Πέφτω χαμηλά, παρακαλώ! "Αυτά πρέπει να τα κάνεις μόνος σου" κλπ. "Μα δε μπορώ είναι φίλη μου" και λοιπές παπαριές....
[Παρένθεση-όταν ρωτάς μια γυναίκα για μια άλλη συνήθως νευριάζει. Όταν όμως είναι φίλες κολακεύεται και αυτή και θεωρεί ότι είσαι πολύ γλυκός που κάνεις όλα αυτά. Το παράδοξο είναι ότι ακόμα και έτσι δε σου λέει αυτό που θες... Τι να πεις και τι να πιείς;;;- Τέλος παρένθεσης]
Το ξαναπιάνω ποδαράτο προς τα κάτω...! Κινούμε έξυπνα και σαρώνω όλες τις οδούς.....ε και
κάπου εκεί γλυστράω....... Δίπλα στο πάρκο με ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ πινακίδα ότι απαγορεύονται οι σκύλοι πατάω την τούρτα (σκατούλα κοινώς) και κουνάω σπαστικά τα χέρια μου για να πιαστώ από κάπου! Τζίφος.... Σκάω με τη μάπα σε BMW με συναγερμό!

***Έδω θέλω να παρακαλέσω τις αυτοκινητοβιομηχανίες να μη βάζουν τις σειρήνες μέσα στο καπό!!! Δεν κουφάθηκα απλώς...χέστηκα λέμε! Με το αυτί κολλημένο στο καπό που λειτουργεί σαν ηχείο και τη σειρήνα ακριβώς από κάτω.... ***

Συνέρχομαι από το σοκ και ακούω τα πάντα συνοδεία της σειρήνας... Παίρνω διακριτικά το μπούλο ενώ κάτι Πακιστανά σε γειτονικό πληντύριο αυτοκινήτων με ακολουθούν με το βλέμμα τους και έχουν κλάσει στο γέλιο με την πάρτη μου! Που φτάσαμε;;;, σκέφτομαι.

Στο στόχο μας όμως. Αφού καθάρισα το υπόδημα στα χορταράκια και μέχρι να σκάσει ο συναγερμός (τον οποίο άκουγα στο μυαλό μου όλο το βράδυ) πήγα στα διπλανά, παράλληλα στενά και κάτω από μια λάμπα είχα μια ακόμη αναλαμπή (τινγκ!!). Όταν είναι βράδυ δε ξεχωρίζεις τα μαύρα απο τα μπλέ ή τα μωβ και επειδή η τύχη μου είναι πολύ πουτάνα βρήκα και άλλα δύο (2). Σύνολο εννιά!

Κάνοντας γύρες και ενώ έχουν περάσει 2 ώρες σχεδόν, φρικάρω γιατί διαπιστώνω ότι εκτός από εμένα, που έχω λόγο να κάνω γύρω γύρω είναι και ένας γέρος με χαρακτηριστικό φωσφοριζέ μπουφάν που κάνει και αυτός γύρες.... Που πα ρε γέρο;;;

Καμία λύση άρα η απόφαση απλή! Όλα τα όμοια αυτοκίνητα θα πάρουν το αναγνωριστικό μου! ΜΟΥΑΧΑΧΑ!!! (τι μπινελίκι πρέπει να έφαγα την επομένη το πρωί...κανείς δε ξέρει)....
Την παράσταση κλέβω ενώ περπατώ με το gps στην τσέπη και λόγω της πολύ μικρής ταχύτητας (σε σχέση με το αυτοκίνητο) μιλάει όποτε θέλει... Ντράπηκα πολύ όταν έξω από φροντιστήριο της περιοχής και ενώ όλοι οι έφηβοι ήταν έξω πέρασα εγώ. Και είδαν ένα μαντράχαλο με παλτό να μη μιλάει και να ακουγέται από μια γυναικεία φωνή:

"γυρίστε πίσω, αν είναι δυνατό...", σαν παρωδία του Terminator πρέπει να ήμουν!

Το είπα και το έκανα τελικά. Έβαλα σε όλα! Έβγαλα και αναμνηστικές φωτογραφίες ενώ σταματούσα και γελούσα μόνος μου με τα τραγικά πράγματα που σκεφτόμουν για τον εαυτό μου! (αυτό το ξέρω ότι δεν είναι Normal αλλά με παρακολουθεί ψυχολόγος.ειλικρινά!τον βλέπω κάθε πρωί έξω από το σπίτι μου και όπου πάω βόλτα,αλλά μια μέρα θα τον πιάσω τον πούστη και θα μάθει....).
Που και που κανένας περαστικός, λίγος κόσμος σε μπαλκόνια είχα και το νου μου, μη φάμε και τίποτα ψιλές!!! Σταθερή αξία ο γέρος που πετύχαινα κάθε λίγο και λιγάκι...
Φεύγοντας, για να πάω να δω τον τραγικό αγώνα Παοκ - Ολυμπιακού, διαπίστωσα ότι υπάρχει ένα τεράστιο ελεύθερο parking εκεί όπου αν έψαχνα θα έβρισκά άλλα 17 τέτοια αυτοκινητάκια. Απογοήτευση....

****Καλές μου Κυρίες, επειδή που και που ή σπανίως ή καθόλου, εμείς οι άντριδοι κάνουμε κάτι τέτοια...χάθηκε ο κόσμος να έχετε ένα Lancia Y κίτρινο να βγάζει μάτι, να το βρούμε εύκολα;;;;;****
*****Πόσα τέτοια αυτοκινητάκια πούλησαν;;Πολύ πετυχημένο μοντέλο λέμε....*****

Και ξέρεις φίλε μου ποιό είναι το θέμα; Ότι ακόμη δε ξέρω αν έπιασε....
Και δε ξέρω αν θα το μάθω και ποτέ.... Το κέρατό μου, αφού αυτά δεν είναι για εμένα...

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Τι θέλουμε, τελικά...;

Με αφορμή αυτό το κέιμενο που βρήκα στο πολύ καλό blog "Ζήστε" απαντώ για την επιθυμία των άντριδοι...

Κατά καιρούς όλοι έχουμε λάβει τα chain mails (απέλαση στους αποστολείς και θάνατος στους συγγραφείς) που αφορούν τη μάχη των δύο (2) φύλλων... Ok! Καταλάβαμε, είμαστε όλοι καταπιεσμένοι και γράφουμε τα παραπονά μας γιατί είμαστε κότες και δε τα λέμε όταν πρέπει. Και όχι μόνο είμαστε κότες αλλά και δειλές γιατί ακόμη και αν κάνουμε το παράπονο (άνδρες-γυναίκες) φροντίζουμε να το κάνουμε με αισχρό και ηλίθιο τρόπο. Όταν όμως γράφουμε έχουμε humor. Είμαστε οι καλοί και κερδίζουμε τον αναγνώστη, που τελικά νιώθει μια λύπηση για εμάς και τα όσα έχουμε τραβήξει... Άσε ρε!

Τα πράγματα είναι πιο απλά τελικά. Ίσως μόνο για εμένα; Μπορεί! Τουλάχιστον ξέρω τι θέλω, όχι γενικά και αόριστα, ειδικά και στοχευμένα (λάθος λέξη αλλά τη γουστάρω πολύ).

Θέλω, λοιπόν:

- Μια γυναίκα και όχι δύο (2), πολλά λέμε αλλά τελικά είμαστε μονογαμικοί μέχρι αηδίας. Παρένθεση, εδώ η αηδία έχει σημασία. Αν έχω αηδιάσει μαζί σου τότε, είμαι μαλάκας που είμαι ακόμη μαζί σου και θα κοιτάξω αλλού. Αν το κάνω ταυτόχρονα είμαι δύο (2) φορές μαλάκας.
- Να έχει humor και γενικότερα σπιρτάδα, δε με νοιάζει αν έχει οχτώ πτυχία και master. Μπορεί να καταλαβαίνει τι λέμε; Να καταλαβαίνω τι λέει; Τέλος...
- Να είναι νοικοκυρά! Κράξτε με!! Ε ναι ρε θέλω, δεν είπα να τρέχει με μια σκούπα αλλά να μπορεί να κάνει μια δουλειά, ένα φαί (δύο(2)). Βλέπω αν έχει ή δεν έχει χρόνο και δεν είμαι κουλός...Μπορώ και εγώ να κάνω ότι θες!
- Να έχει ενδιαφέροντα! Ένα χόμπυ, κάτι! Να μπορεί να μείνει δύο (2) μέρες μόνη της χωρίς να μιζεριάζει...έχουμε και δυολειά (2λειά), συμβαίνουν αυτά!
- Να ξέρει να ντυθεί! Εεεεε,κοπελιά το μπολερό δεν είναι ζακέτα,το έμαθα και ακόμη εγώ που βγήκα από την κοιλιά της μάνας μου με τζην!
- Να έχει μέτρο! Δε χρειάζεται να πάμε σε όλα τα μαγαζιά της Ερμού.... Για αυτό υπάρχουν οι βιτρίνες, βλέπεις και αποφασίζεις.
- Να μην κρατάει πράγματα για...αργότερα! Θες κάτι,πες το τώρα! Μετά θα το έχω ξεχάσει ή θα έχω πεθάνει!
- Να αγαπάει τα παιδιά και να τα βάζει πάνω από τον εαυτό της και από εμένα.
- Να μην κάνει μόνο ότι της λέει η μάνα της.
- Να μη γίνει σαν τη μάνα της!
- Να ενδιαφερθεί να μάθει ποιός είμαι και τι κάνω, ΟΧΙ για να με αλλάξει.Αν θέλει να με βελτιώσει, ευχαρίστως! Παρένθεση δύο (2): Δεν είναι βελτίωση να ακούς σκυλάδικα , έχω κλασσικές σπουδές (ψώνιο!!!!) στη μουσική! Δε θα σταματήσω να ακούω τη μουσική μου! Δεν είναι βελτίωση το να τρώω λιγότερο, μπορώ να τρώω πιο υγιεινά. Δεν είναι βελτίωση να βγαίνω έξω με 15 φίλες σου! Νιώθω σαν άγαλμα και μάλιστα ακέφαλο, πήγαινε μόνη σου, θα κάτσω σπίτι! Δεν είναι βελτίωση το να μη μιλάω όταν νιώθω κάτι, μπορώ απλώς να το πω καλύτερα... Τέλος παρένθεσης.
- Να έχει μια άποψη για την οικονομική διάσταση των πραγμάτων!!! 45€ για μανικιούρ είναι ΠΑΡΑ πολλά. Με 45€ τρώω μια εβδομάδα και όχι τα νύχια μου!
- Να είναι ανοιχτή σε νέα πράγματα... Μπορούμε να πάμε και αλλού εκτός από καφέ-φαγητό-σινεμά.
- Να μην έχει την απαίτηση να κοιμηθώ στις 23:00 μαζί της και να σηκωθώ στις 12:00 την Κυριακή! Αν θέλω θα το κάνω.... Μ'αρέσει να πίνω καφέ μόνος μου στο πάτωμα με το Mp3 μου....Κοιμήσου ελεύθερα και όσο θες!
- Να μη της περάσει ΠΟΤΕ η ιδέα ότι ζηλεύω! Αν σε πάρω 15 φορές τηλέφωνο είναι επειδή δεν απαντάς και απλώς ανησύχησα γιατί είμαστε άνθρωποι! Απά(ν)τησε και πες μου ότι είσαι στο Θιβέτ με τον Μπράντ Πιτ, μου αρκεί που είσαι καλά!
- Δε βλέπω φανατικά ποδόσφαιρο, όταν θελήσω να δω θα στο πω! Μπορείς να κάτσεις μαζί μου ή όχι.
- Sex, αν και εδώ όλα είναι απλά μπορείς να μου πεις ό,τι θες, όποτε θες. Αν μου πεις κάτι ένα χρόνο μετά θα είναι σίγουρα σε sms αφού ούτε στο τηλέφωνο θα απαντήσω αλλά ούτε και στο sms!
- Να μη λέει μεγάλα λόγια μέχρι να είναι απολύτως σίγουρη! Δεν κάνουμε διαγωνισμό σοφίας!
- Συμβίωση, όταν έρθει, αν έρθει...δεν είναι υποχρεωτικό! info: ροχαλίζω σαν τραίνο, συχνά ακούω μουσική μέσα στο σπίτι, θέλω ένα δικό μου χώρο εργαστήρι-αποθήκη, μου τι δίνουν τα άπλυτα πιάτα για αυτό έχω πλυντήριο, δεν κλείνω πόρτες γιατί μετά πέφτω πάνω τους, δε θα βρεις κλειδιά στις πόρτες - δεν έτυχε ποτέ να φοβάμαι μήπως ανοίξω την πόρτα απ'έξω και με δω γυμνό μέσα... (αυτό αλλάζει αλλά έχω χάσει τα κλειδιά), το ψυγείο δεν είναι άδειο αλλά δεν πρέπει να είναι τίγκα - ο χρόνος που ψάχνω στο ψυγείο της μάνας μου να βρω κάτι έχει φτάσει τις 16 ημέρες 3 ώρες και 12 λεπτά, τα οποία νιώθω ότι σπατάλησα άσκοπα! Τα πράγματά μου δε χρειάζονται ξεσκόνισμα, είναι μέσα σε θήκες και τακτοποιημένα πάντα! Αν τα πειράξεις θα το καταλάβω ακόμη και αν λείπω στην Κίνα... Ζήτα (και κάπα μη σου πω) να δεις ότι θες, δεν έχω να κρύψω κάτι (το πτώμα είναι στον κήπο εδώ και χρόνια).
- Γιατί να οδηγώ μόνο εγώ;;;;;;;;;;;;;

Αυτά και μάλλον είναι λίγα. Τα περισσότερα όλοι λένε ότι είναι εύκολα και όμως....

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Εργένης, ο ορισμός

Καλή εβδομάδα και καλό σας μήνα! Μπήκαμε στο δεύτερο (2τερο) μήνα του έτους και στη δεύτερη (2τερη) μέρα του!

Διαβάζοντας το blog θα δείτε ότι κανονικά εγώ τώρα θα ήμουν σε άδεια και στη Θεσσαλονίκη.Ε λοιπόν δεν είμαι. Και δεν τρέχει και τίποτα...

Παρασκευή απόγευμα και σκέφτομαι τι να κάνω το ΣΚ αφού χάλασε το ταξιδάκι. Ενώ ετοιμάζομαι να κανονίσω ότι πιο αισχρό και κολασμένο διαπιστώνω ότι βαριέμαι φριχτά.... Πάλι έξω, ποτάκια, βλακείες λίγο φλερτ και και και... Ούστ! σκέφτομαι προς στιγμή και τελικά το πέρνω απόφαση. Αυτό το ΣΚ είναι για την πάρτη μου!

Συνοπτικά:
-Σάββατο: μεγάλη παρέα στο σκοπευτήριο και άπειρες χαμμένες ώρες - καπάκι καφεδάκι με φίλο και μετά σπίτι για αραξουά!
-Κυριακή: γήπεδο και ρίξαμε και 3άρα παρρακαλώ!!! (εμένα μου άρεσε το δεύτερο (2τερο) γκολ). Έλα μωρή Πανιωνάρα!!! (στη φίλη μανίτσα πολλά φιλιά αφού και ήθελε επιτέλους να πάει γήπεδο και είναι γουρλού)! Μετά από δύο (2) πακέτα πασατέμπο και καφέ, αναχώρηση για καφετέρια όπου και είδαμε το ντέρμπι! Ακολούθησε μπύρα και μετά σπίτι για Αθλητική Κυριακή! (φοβερή πάσα ο Diogo-(δυογο)-(2γο)).

Συνολικά, δεν έκανα τίποτα ουσιαστικό! Καμία δουλειά (και είχα παρακαλώ, σήμερα ήρθα στο γραφείο 06:30 για να τα βγάλω πέρα),κανένα πρόγραμμα! Στο ενδιάμεσο χτύπησαν δύο (2) τηλεφωνάκια από ενδιαφέρουσες φωνούλες που έφαγαν πόρτα (για την ακρίβεια η μια έφαγε βολές από Winchester στο αυτί και ποτέ δεν ξανακάλεσα πίσω και η άλλη την ατάκα "μολις γυρνάω από γήπεδο-πάω να δω το ματς!" - δεν περιμένω να με ξαναπάρουν αλλά δεν τρέχει μια...) αλλά κανένα από αυτή που περίμενα!

Έτσι περνάει ο καιρός, μάλλον ανούσια...